Гувоҳ (Джош Мак-Дауэлл) 10 bob

10-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн

Ёмғир ёға бошлади. Марван ойна тозалагичларни ишга солди ва ўзи ишонмаган Худога, ёмғир трассада машинам сирпаниб кетмасин, деб илтижо қила бошлади. Бирданига жимжитликни бузиб ва уни чўчитиб қўл телефони жиринглаб қолди.
— Алло?
— Марван, бу мен, Рамиман. Сиз етиб келдингизми?
— Йўқ, ҳали.
Марван олдин соатига, кейин харитага қаради. Унинг диққати ошди. Соат саккиз ярим бўлибди, у эса эндигина Марсельнинг бир четига кириб келмоқда.
— Рами, — деди у, — ўйлашимча, етиб боролмайман.
— Марван, сиз етиб келишингиз керак, — деди Рами. — Сизнинг бошқа иложингиз йўқ. Француз қамоқхонасидан эмас, Шимолий Африкадан мен сизни олиб кетишим мумкин. Ҳали узоқми?
— Чамаси, беш қилометрча бўлса керак, балки ўн километрдир, лекин соатга бир қарагин.
— Ҳа-ҳа, мен биламан, — деди Рами. — Сиз аэропортга етиб боргунингизга қадар, биз баъзи бир масалаларни ҳал қилиб олишимиз керак.
— Масалан, нимани?
— Аввалам бор, сизнинг телефонингизни, сизнинг айтишингизча бу телефон таксистники экан, тўғрими?
— Ҳа.
— Аммо сиз Прагадаги бизнинг кодимиз бўйича қўнғироқ қилганмисиз?

— Албатта.
— Демак, полиция сизнинг менга қўнғироғингизни кузатиб туролмайди, — деди Рами. — Аммо улар қаерга қўнғироқ бўлганлигини аниқлашга ҳаракат қиладилар. Шунинг учун бу телефон орқали сиз бошқа фойдалана олмайсиз. Бизнинг гапимиз тамом бўлгандан кейин телефонни ташлаб юборинг. Тушундингизми?
— Ҳа, тушундим.
— Касабланкага келганингизда янги уяли телефон со‑
тиб олинг, — гапини давом эттирди Рами, — нақд пулга сотиб олинг. Қизғончиқлик қилманг, энг яхшисини олинг, токи унга ҳеч ким улана олмасин.
— Яхши.
— Ана шу янги сотиб олган телефонингиздан фақат менга қўнғироқ қилинг, бошқа ҳеч кимга!
— Хўп бўлади, бошқа ҳеч кимга қилмайман.
— Марван, мен ҳазиллашаётганим йўқ, — деди жиддий оҳангда Рами. — Сиз жуда чарчагансиз, сиз асабий ҳаяжондасиз. Сиз ҳозир нима қилаётганингизни билмай‑
сиз, шунинг учун ниҳоятда эҳтиёт бўлишингиз керак. Бирор
хатога йўл қўйишингиз мумкин эмас. Биз юз берган ҳоди‑
саларни обдон ўйлаб, бирор фикрга келмагунимизча, ҳеч кимнинг кўзига кўринмасдан сиз бир четда бўлишингиз ке‑
рак. Сиз дўстларингиздан ҳеч ким билан учрашмасли‑
гингиз, ёлғон-яшиқ гапларга қўшилмаслигингиз лозим.
— Бу унчалик қийин эмас, — ёлғон гапирди Аккад. — Мароккада мен ҳеч кимни танимайман.
— Яхши, — деди Рами. — Шундай бўлгани дуруст.
Рания Париждан кетиб ҳозирда Касабланкада яшаётганини Рами билмас эди, қолаверса, Марван укасига бу ҳақда гапиришни ҳозир истамасди.
— Ака, қулоқ солинг, — гапини давом эттирди Рами, — бир нарсани айтиш мумкин. Клодетт Рэмзи ҳақидаги фикрларингиз сизга панд бермади. У тирик, ҳозирда у Сан-

Паулада ва пулларни ўз ҳисобига ўтказиш билан овора. Демак, ҳамма ишнинг бошида ўша турибди. Бу ҳақда би‑
лишимиз — бизнинг фойдамизга.
— Нимаси ёмон? — сўради Марван. Марсельда ёғаёт‑
ган ёмғир янада кучайди. Унинг елкаси қаттиқ оғриб, ниҳоятда азоб берарди. Ҳар дақиқа оғриқ зўрайиб борарди.
— Сиз Клодетт Рэмзининг ва у билан ишлаётганлар‑
нинг изига тушганингизни улар биладилар.
— Тушунмадим, — деди Марван. — Ахир, бу тўғрида менинг ўзим, Цюрих ва Сан-Пауладаги менинг ишончли одамларим билади, холос.
— Улар икки ёқлама ўйин олиб бораётган бўлсалар-чи?
— Буни тасаввур қила олмайман, — жавоб берди Мар‑
ван. Мен уларни ўн беш йилдан ортиқроқ биламан.
— Улар Рэмзининг телефонидаги гапларни эшитишла‑
ри мумкинми? — сўради Рами.
— Монте-Карлодами?
— Йўқ, Парижда.
— Бўлиши мумкин, — укасининг гапини тасдиқлади Марван. — Аммо ким? Қўриқчилик бюросими?
— Ёки полиция, — деди Рами. — Ахир француз разведкасидан кимдандир шубҳаланаётганлигини Рафик Рэмзи айтган–ку.
— Ҳа.
— Демак...?
Марван ўйланиб қолди. Эҳтимол, укасининг гапи тўғ‑
ридир.
— Сиз Рэмзига қўнғироқ қилганингизда нима ҳақда гаплашган эдингиз? — сўради ука. — Сиз фотосурат ҳақида гапирганмисиз? Сан-Паула ҳақида-чи?
— Йўқ, албатта, йўқ, — деди Марван. — Мен имкон қадар тезлик билан етказишим керак бўлган янгиликла‑
рим борлигини айтган эдим. Фақат Парижда эмас, шахсан у билан бирор жойда учрашим кераклигини таклиф қилдим.

— Монте-Карлода учрашишни сиз айтдингизми?
— Йўқ, у.
— Қаерда, қачон учрашиш кераклигингизни сизга у телефон орқали етказдими?
— Худди шундай.
— Мана сизга жавоб, — деди Рами, — демак телефон суҳбатлари эшитиб борилган.
— Ким эшитган бўлса, мен нималар ҳақида гапираёт‑
ганлигимни тушунмаган, — деб фикр юритарди Марван. — Улар фақат бу жиддий ва хавфли эканлигини тушунган‑
лар, холос. Клодет ва унинг одамлари саросимага тушиб қолдилар. Шунинг учун учрашувимизни барбод қилишга уриндилар.
— Айнан шундай бўлган, — деди Рами, — улар фақат‑
гина Рэмзини эмас, балки сизни ҳам ўлдиришни режа‑
лаштирганлар.
— Демак, улар мен тириклигимни биладилар, — деди Марван, — уларнинг Монте-Карлодаги ҳужуми ижобий натижа бермабди.
— Яъни, улар қўрқмоқдалар, — давом эттирди Ра‑
ми. — Сизни улар топиб, йўқ қилмагунларича асло тин‑
чимайдилар.
— Хуллас, то улар бизни топгунларига қадар, биз улар‑
ни тезроқ топишимиз зарур.
— Биз буни қандай амалга оширамиз?
— Биринчидан, одамларни Сан-Паулага жўнат, — деди Марван. — Клодеттни топиш ва қочиб кетишига йўл қўй‑
маслик зарур. Агар биз уни топгудек бўлсак, қолганларни
бизга у кўрсатади.
— Шундай, — деди Рами. — Мен шу билан шуғулламан.
— Иккинчидан, Монте-Карлода терговни ким олиб бо‑
раётганлигини билгин, — гапини давом эттирди Марван. — Билгин-чи, терговчи жиноятчилар билан боғлиқ эмасми‑
кан, ёки унга ишонсак бўладими.

— Тушундим, — деди Рами. — Яна нима?
— Парижда кимларни танийсан?
— Разведкада бир яхши дўстим бор, — жавоб берди Рами. — Сиз мени Парижга ваколатхона очишга юборганингизда у билан танишганман. Унда сиз ҳали Парижга бормаган эдингиз. Дўстим дурустгина лавозимда. У ҳаммани танийди. Қолаверса, у албатта мендан ёрдамини аямайди.
— Яхши. Эҳтимол, у бирор нимадан хабардордир. Ам‑
мо Рами, эҳтиёт бўлгин. Укажон, биз кимга қарши ку‑
рашаётганимизни эсингдан чиқармагин.
— Хавотир олманг. Дўстим ниҳоятда эҳтиёткор.
— Яхши.
Ёмғир янада шиддат билан ёғарди, температура кес‑
кин пасайди. Аммо Марван узоқдан аэропорт белгисини кўрди. Мана, манзилга у етиб келганга ўхшайди.
— Суҳбатимизни якунлаймиз, — деди Марван. — Мен манзилга етиб келдим.
— Яхши, — жавоб қилди Рами. — Эҳтиёт бўлинг. Менга уч кундан кейин қўнғироқ қилинг.
— Албатта қиламан, — деди Марван. — Ҳа, Рами...
— Эшитаман, Марван?
— Раҳмат сенга.
— Ахир мен сизнинг укангизман–ку!