11-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн
Марван аэропортнинг тўхташ жойига келди. Соат роппа-роса саккиз. У машинани тўхтатиш учун бўш жой топди-да, моторни ўчирди. Сўнгра салондаги қўл изларини яхшилаб артди, орқа ўриндиқдаги нарсалари бор сумкани олди. Тез кетаётиб машинанинг калитини, пистолетни ва уяли телефонни ўша ердаги ахлат челакларга ташлади.
Асосий бинога у соат 8:12 кириб келди. Имкон қадар тезроқ, ўзига ҳеч кимнинг эътиборини қаратмай у ўз ячейкаси томон борди. Ячейка деб номланмиш темир яшикни очиб, у ердан Марван бир нечта қалбаки паспортларни, ўнтача кредит карточкаларни (ҳар бир паспорт учун иккитадан) ва бир қанча пачка майда евро пулларни олди. У шунингдек, қўшимча кийим-кечакни, қўйкўзни яшил ранг қилиш учун контакт линзаларни ва кичик рюкзакни олди. Темир ячейка эшигини ёпиб, Клодетт Рэмзининг фоторасмини ах‑
лат яшикка ташлади ва яқиндаги хожатхонага кирди.
Соат 8:21-да “Роял Эр Марок” деразачаси олдига борди, чипта ва чиқиш талонини олди.
— Жаноб Карделл, тезроқ бўлинг, — деди эшик олдида турган малласоч хоним. — Самолётга чиқиш бошланди.
Марван паспорт текшириш жойига шошилди. Унинг олдида бир нечта одам турганди. Полициячилар ва граж‑
данча кийинган агентлар аллақачон бу ерга етиб келган эди‑
лар. Аэропортни полициячилар босиб кетган. Марван нав‑
батга турди ва ўзини табиий тутишга ҳаракат қилди. Аммо юраги дукиллаб урарди. У ҳозир ҳибсга олиниши ва сўроқ қилиниш хавфидан фориғ бўлиши керак. Тинчланиб ўзини
тутиши ва ўзини ким қилиб кўрсатмоқчи бўлса, ўшандай бўлиши лозим.
У ўз фикрларини Ранига қаратишга уринди. Марван ўз
юзида унинг силаётган қўлларини тасаввур қилишга, бағ‑
рида унинг иссиқ нафасини ва ёқимли атир ҳидини ҳис этишга ҳаракат қилди. Марван эшикни очиб кириб келган‑
да, қиз нима дер экан? Марван нима дейди? Рания уни уйига киритармикан? Унинг дўсти, ёки турмуш ўртоғи бормикан?
Марван фақат у ҳақда ўйлагиси келарди, лекин нав‑
бат аста-секин сурилиб келар ва хаёллар уни бошқа то‑
монларга етаклаб кетарди. Полиция нуқтаи назаридан уни қайси тоифага хос деб биладилар? Уни гувоҳ сифатида қидирадиларми, ёки икки одамнинг жонига қасд қилган қотил сифатидами? Ёки уч бора қотиллик қилганда айблашадими? Франция ва Италиядаги барча аэропортлар, денгиз портлари, темир йўл вокзаллари ва меҳмонхоналар огоҳлантирилганмикан? Ёки фақатгина Монте-Кар‑
лодаги яқинларини огоҳ қилишганмикан? Қайсидир бир маънода у қочиб кетишга муяссар бўлдимикан, ёки унинг бўйнига арқон солиндимикан?
У ойнадаги ўзининг аксига назар солди. Илон териси билан қопланган туфли товонлари Марваннинг бўйини ан‑
чагина новча қилиб турибди. Йиртиқ джинси шим, қора фут‑
болка, “Грейтфул Дэд” ёзуви бор ранги ўчиб кетган джинси
куртка, шу қўшиқчи гуруҳнинг хитлари унинг МРЗ-плейе‑
ридан эшитилиб тургани, қора кўзойнак ва елкасидаги курт‑
ка туфайли уни олдинги президентлар ва премьерми‑
нистрларнинг тан кўриқчисига эмас, Европа бўйлаб саёҳат қилиб юрувчи америкалик талабага кўпроқ ўхшатиш мум‑
кин эди. Марван ўзини зўрға таниб оларди. Айни муддао.
Француз полициясидан саккиз хизматчи ҳужжатлар‑
ни синчиклаб кўриб, металлизловчи асбоб ёрдамида багаж‑
ларни текширар эди. Унинг назарида, бутун диққат-эътибор гўёки унга қаратилгандай туюларди. Кўпдан бери у бундай
тарзда ҳаракат қилишига тўғри келмаганди. Бу гал ҳам секьюритни алдаб ўта олармикан?
Ва ниҳоят унинг навбати келди. Марван Монте-Карло меҳмонхонасида янги келин-куёвларнинг хонасидан ўғир‑
лаб келган сумкани нарсалари билан текшириш учун кон‑
вейерга ташлади. Сўнгра у ўзининг сохта америкача паспор‑
тини, чиптасини ва самолётга чиқишга талонини кўрсатди.
Башараси бесўнақай, баҳайбат бульдог итига ўхшаш жандармнинг энг каттаси сочлари калта қилиб олинган ва тор форма кийиб олган эди. У ҳўмрайиб тикилиб турарди. Жандарм синчиклаб Марваннинг сохта ҳужжатларни тек‑
ширди. Диққат билан ҳар бир ҳужжатни кўриб чиқди.
Марваннинг пульси тез ура бошлади.
Жандарм француз тилида ниманидир сўради.
— А? — деди Марван қулоғидаги плейернинг науш‑
нигини олар экан. У ўзини эсанкирагандай тутди.
Жардарм энди инглиз тилида гапирди.
— Жаноб Карделл, сиз қаёққа йўл олдингиз?
— Дўстим, мен Касабланкага кетяпман, — деб жавоб берди Марван калифорнийча акцент билан. — Аслида жа‑
ноб, Рабатга, агар такси тополсам.
Ёлғон детектори орқали жавоб бермаганига у хурсанд эди.
— Сиз бир ўзингизми?
— Афсуски, ҳа.
— Иш билан сафарга отландингизми ёки саёҳат қи‑
лишгами?
— Менинг хоҳишимча, фақат саёҳат қилишга деб ўйлайман, — шундай деб Марван кулиб юборди, токи тек‑
ширувчи жардармнинг сал бўлса-да кайфиятини кўтариш учун. Зора шундан кейин уни тезроқ ўтказиб юборса.
Бироқ унинг қилган ҳазили ноўрин бўлди, шекилли. Аксинча, полициячи янада хушёр тортди ва унга тикилиб қаради. Унинг қараши одамни тешиб юборгидай эди.
— Сизнинг қуролингиз борми?
— Йўқ, — деб жавоб берди Марван афсуслангандай.
— Наркотиклар-чи?
Бу жуда осон савол эди. У ҳеч қачон ҳаётда наркотик татиб кўрмаганди. Бироқ у ўз образидан чиқмаслиги керак.
— Бугун йўқ, — деди у киноя билан.
Бу ҳам жандармни юмшатмади.
— Сизнинг ёнингиздаги пул ўн минг евродан кўпми?
Марван дарҳол ҳисоб-китоб қилди. Агар хато қилмаса, унинг ёнида икки минг еврога яқин пул бор. У яна илжайиб қўйди.
— Ҳазиллашяпсизми?
Жандар қошларини чимирди.
— Бу ерга келиш учун мен ўзимнинг “Харлей”имни сотишимга тўғри келди, — деб тушунтирди Марван. — Мана, пулнинг кўп қисми аллақачон тугади. Францияда ҳамма нарса шунчалик қимматли эканлигини мен тасаввур ҳам қилмагандим!
— Рабатда сиз қаерда тўхтайсиз?
Марван иккиланиб қолди. Франциядан чиқаётганда бирор марта унга бундай савол берганликларини у эслай олмайди. Уни фош қилишмоқчими? Нега унда ҳибсга олишмайди? Ҳаяжондан унинг томоғи қуриди.
— Севган қизимникида, — ниҳоят жавоб берди у.
Бу яна ёлғон эди. У Рания билан кўришмаганига ярим йилдан зиёдроқ бўлди. Қиз уйига қўядими, ёки йўқми — у билмасди. Қизнинг уйини топа олишига Марваннинг ишончи йўқ эди. Бироқ у жуда ҳолдан тойган. Елкадан яраланган жойи газак ола бошлаган. Меҳмонхонадан унга жой ажратилмаган, Мароккода унинг ҳеч бир дўсти-таниши йўқ. Ҳозир эса, у ёққа учиб кетишга бундан бошқа ҳеч қандай ишончли сабаб кўрсата олмайди.
— Демак, наркотикларингиз йўқ? — яна бир бор сўради жандарм.
— Эҳ-ҳа, мен жинни бўлишим мумкин, аммо бу дара‑
жада эмас.
— Сизнинг сумкангизни кўришим мумкинми? — деди жандарм ҳамон ундан шубҳаланар экан.
Марван рухсат берди, шу дақиқада у Монте-Карлода сумкани олганда, ичида нималар борлигини текшириб кўрмаганлиги унинг ёдига тушди. Бу сумка эркакникими, ёки хотин кишиникими, у билмасди. Сумканинг ичида нима борлигини ҳозир у саккиз жандармлар билан биргаликда билиб олади.
Жандарм рюкзакни очишдан бошлади.
Яна бир джинси шим. Ювилиши керак бўлган иккита кир футболка. Ювилиши керак бўлган яна бошқа кийим-кечаклар. Уларнинг ичида тоза кийим ҳам бор экан. Плейер учун батарейкалар. Гришанинг юмшоқ муқовали “Фирма” номли китоби. “М&Мs”нинг очилган пакетчаси. Соқол олиш учун станок. Эски тиш чўткаси. Ярми ишлатил‑
ган “Crest” тиш пастаси тюбиги. Дезодарант. Ва тил‑
ла узук солинган бахмалдан қилинган кичкинагина қу‑
тича.
Узукни кўргач, Марваннинг хаёли яна бошқа ёққа кетди. У бу узукни умуман эсидан чиқариб қўйибди. Марван узукни неча ойлар мобайнида эсламади. Ушбу узукни у Ранига совға қилганди. Қиз эса уни қайтариб берганди. Марваннинг қалбидаги ҳис-ҳаяжон ташқарига ўқдай оти‑
либ кетишга тайёр эди. Бирдан Марван жандармнинг кўз‑
ларидаги илиқлик аломатини кўрди.
— Никоҳ қурмоқчимисизлар? — сўради у.
— Агар севгилим хоҳласа, — деб айтди Марван ўзини қўлга олишга ҳаракат қилиб. — Шундай бўлмаса, мен “Хар‑
лей”имни нима учун сотдим?
Жандарм салгина жилмайди ва бошини чайқади. У рюкзагдаги нарсаларни жойига солди ва сумкани очди. Марваннинг дами ичига тушиб кетди.
Не кўз билан қарасинки, сумка аёлларнинг кийим-кечагига тўла эди. Сумкага кўйлаклар, купальниклар, тор джинси шимлар, баланд ва паст пошнадаги туфлилар, та‑
саввур қилиб бўлмайдиган нарсалар жойланганди. Ҳамма нарсалар янги ва қимматбаҳо эди (баъзи бир кийимлар янгилигича биркаси билан турганди). Марван Аккад (ҳозирда Жек Карделл) бу нарсалар қаердан олинганлиги‑
ни ва ким учунлигини тушунтириб бериши лозим эди. Марван нима дейишини билмай ҳайрон бўлиб турарди.
“Ҳайрон бўлганлигим юзимда акс этмадимикан”, деб ўйлади Марван.
— Сизни аслида Жек эмас, балки Жаклин Карделл деб аташ тўғри бўлармиди? — деб сўради жандарм ва кулиб юборди.
Америкалик йигитга тикилиб турган барча полициячи‑
лар ҳам кулиб юбордилар.
— Кечирасиз, — деди ва ниҳоят жандарм. — Мени тушунишимча, буларнинг ҳаммаси асал ойи учун, тўғрими?
Ва беҳосдан Марванга кўзини қисиб қўйди.
Марван ўз ҳаяжонини ошкор этмасликка ҳаракат қилди ва жандармга жавобан у ҳам кўз қисиб қўйди.
— Йигитнинг гули, мени тушундингиз-а...!
Guvoh 11-bob D-McDowell. Kitob O'zbek tilidagi yaxshi Audiokitob Online
