13-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн
256 “Роял Эр Марок” рейси самолёти ёмғирли қоронғуликда учиб кетмоқда. Самолётда 140та йўловчи бўлиб, уларнинг бири Марван Аккад, ёки Жек Карделл эди.
Самолёт жануб томон бурилди ва Ўртаер денгизи устида 7 500 метр баландликда соатига 800 километр тезликда учарди. Стюардессалар яхна ичимликлар таклиф қилишди, пилот салондаги чироқни ўчирди, барча йўловчилар уйқуга кетишди. Марван ухлай олмасди. Яраланган елкаси жуда оғрирди. Ҳолсизликдан у бирдан терлаб кетарди, безгак тутиб кўнгли айнирди. У стюардессадан оғриқ қолдирадиган дори сўради ва уни кока-кола билан ичиб юборди. Сўнгра юзини ва қўлини ювиб олиш учун туалетга кирди.
У ичкарига кириб эшикни ёпиб олди ва ойнага қара‑
ди. Унинг кўриниши ўзининг ҳолига мос тушарди: юзи
оқарган, кўзлари қизарган. Курткасини ечган эди, футбол‑
каси қонга беланганини кўрди. Аэропортда кийинаётган‑
да қоғоз салфеткаларни яраланган жойига қўйган эди. Салфеткалар қонни шимиб олибди ва ундан кейин фут‑
болкасига ўтибди.
Марван курткасини илгакка илиб қўйди, қўлларини совунлаб ювди ва ярасига ёпишиб қолган қоғоз салфетларни кўчириб олиш учун авайлабгина сув билан хўллади. Муолажа жуда оғриқли эди ва у ўйлаганидан кўпроқ вақтни олди. Бирдан эшикни стюардесса тақиллатди.
— Жаноб, — деб чақирди у, — сизга нима бўлди?
— Ҳеч нарса, ҳаммаси жойида, — жавоб берди Марван.
— Ростданми? — яна сўради у.
— Ҳа, ҳаммаси жойида дедим–ку, — жавоб қайтарди Марван.
— Биз ҳадемай қўнамиз, жаноб. Сиз жойингизга қай‑
тиб, ўз ўрнингизни эгалланг ва ременларни қадаб олинг.
— Ҳа, албатта, — деди у. — Мен ҳозир бораман.
Марван ўзига бошқаларнинг эътиборини қаратишига ҳеч ҳожат йўқ. Ўзини жуда ёмон ҳис қилишига қарамасдан, оғриқдан афтини буриштириб шошар экан, у яраларини ювди ва тоза нам салфеткаларни яна қўйиб олди. Сўнгра юзини ювди, артинди, раковина ва столга теккан қонларни артиб, ишлатилган қоғоз салфеткаларни ахлат челакка ташлади. Эгнига курткани кийди ва яна ойнага тикилиб қаради, токи бирор жойида қон қолмадимикан. Сўнгра эшикни очиб ҳожатхонадан чиқди.
— Ҳаммаси жойидами? — сўради ундан стюардесса.
— Самолёт мени бирозгина чайқади, шекилли, — деб жавоб берди у, стюардесса мени тинч қўярмикан, деб ўйлаб.
— Чиндан ҳам сизнинг аҳволингиз жуда ёмон, — деди қиз. — Етиб келганимиздан кейин сизни шифокор бир кў‑
риб қўйишини истайсизми?
— Бунинг зарурати йўқ, — жавоб берди Марван. Бирдан уни яна тер босди. — Қаллиғимнинг ўзи кўриб қўяди. Сиз жуда меҳрибон экансиз, ташаккур.
Стюардесса нари кетди. Аммо Марван жойига ўтириб, самолёт Касабланкага яқинлашганда, у яна хавотирлана бошлади. Ҳа, у Марселдан ва Европадан чиқиб кета олиш‑
ни уддалади. Лекин у бошқаларнинг эътиборини ўзига
жалб этди. Бу аёл унинг юзини, кўзларини, хулқ-атворини эслаб қолди. Аёлдан Марван ҳақида сўраганларида, қан‑
ча вақт ўтган бўлар экан?
Марванни камида уч мамлакат полицияси қидирмоқда. Клодетт Рэмзини ва унинг каллакесарларини гапирмаса ҳам бўлади. Марванга улар қанчалик яқинлашиб келдилар экан? Аэропортда из қолдирганлигини у билади. Изларини
топгач, полиция унинг Мароккога кетганини билиб олади. Агар икки кун ўтгандан кейин у тирик қолса, уни омади чопибди, деб ҳисоблаш мумкин.
Ниҳоят самолёт аэропортга қўнди. Марван ҳеч бир тўсиқларсиз паспорт назорати пунктидан ўтди, кирога машина олди ва шаҳарга жўнади. Ташқарида ноябрь ойининг кучли ёмғири ёғарди. Машина салони ҳеч исимас, ойнани артиб турувчи асбоблар яхши ишламаганлиги учун у йўлдаги кўрсаткичларни кўра олмас эди. У Касабланкада фақатгина бир неча бор бўлган, холос, ўшанда ҳам кортеж таркибида.
Бунинг устига Марваннинг яна иситмаси кўтарилди. У холсизланиб қолган, шунинг учун қаерда кетаётганлигини аранг билиб оларди. Икки марта унинг кўзи кетиб қолиб, зўрға ўз йўлига ўтиб олди. Ўзининг ҳолатини у яхши биларди, бироқ қўлидан ҳеч нарса келмасди: йўлни давом эттириши керак. У кўп қон йўқотди. Ўқ теккан жой шишиб кетган. У анчадан бери овқат егани ҳам йўқ, ухлагани ҳам йўқ. У шок ҳолатига тушиб қолишига оз қолди.
Кармонида эҳтиёт қилиб юрган қоғозчага адрес ёзилган эди. Қоғозда ёзилган манзилгоҳга етиб келганда, вақт ҳам алламаҳал бўлиб қолганди. Катта Масжиддан унчалик узоқ бўлмаган жойда жойлашган кўпқаватли кулранг бино Мароккодаги бошқа кўпхонали биноларга ўхшаб кетарди. Бироқ унинг бошқалардан фарқ қилиб турадиган бир томони бор эди: бу бинонинг еттинча қаватида Марван учинчи синфдан бери яхши кўрган қиз яшайди.
Бу бинода яшовчилар сокин уйқуда эдилар, шунингдек, эшик олдида турган қоровул ҳам. Марван оёқ учида секингина унинг олдидан ўтиб кетди ва тепа қаватга зиналардан кўтарила бошлади, токи лифт шовқини чолни уйғотиб юбормасин деб.
Марван еттинчи қаватга кўтарилганда, нафаси қисди. Елкадаги оғриқ янада кучайди. Коридор унчалик ёриқ
эмасди, шунинг учун унинг кўз олдини туман босди. Томоғи қуриди. “Менимча, 701–хонадон бўлса керак”. У ўзига керакли бўлган эшик олдида турарди.
Қўрқувдан ва журъатсизликдан унинг юраги қаттиқ урарди. Уни нималар кутаётганлигини ўзи билмасди, ам‑
мо кўриниши ниҳоятда аянчли эканлигини яхши билар‑
ди. Бошқа нима ҳам қиларди? У у ёқ–бу ёққа қаради: ко‑
ридорда ҳеч ким йўқ эди. Атроф жим-жит, фақатгина ко‑
ридорнинг охирида кимнингдир телевизори овози зўрға эшитилар эди. У эшикни тақиллатди. Жавоб бўлмади. У яна бир бор эшикни тақиллатни. Яна жавоб йўқ.
Марванни ваҳима босди. Қиз уйда йўқ. Вақт шунчалик кеч бўлганда, у қаерда юриши мумкин? У манзилни адаштириб қўймадимикан? Марваннинг боши айлана бошлади. У совуқни ва холсизланганлигини сезди. Эҳтимол, меҳмонхона топиб, эрталаб яна бир бор келсамикан? Қайси меҳмонхонага боради? Ахир, у меҳмонхонадан жой буюртма бермаган–ку. Ҳатто меҳмонхона қаердалигини ҳам билмайди. Қўнғироқ ҳам қилолмайди, чунки унинг телефони йўқ. Кўз ўнгида ҳамма нарса айлана бошлади. Оёқларида мадор қолмади.
Марван эшикнинг занжири товушини ва қулфнинг буралаётганини эшитди. Қаршидаги эшик очилди. Чироқ ёруғи унинг юзига тушди, у афтини буриштирганича тес‑
кари қаради. Фаришта овозини эслатувчи ёқимли овоз ун‑
дан сўради:
— Марван, бу сизмисиз?
Марваннинг кўз ўнги қоронғулашиб, ҳушини йўқотди.
Guvoh 13-bob D-McDowell. Kitob O'zbek tilidagi yaxshi Audiokitob Online
