Гувоҳ (Джош Мак-Дауэлл) 24 bob

24-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн

Сўнгги бор Тарик қачон кечки зиёфатда бўлганлигини эслай олмайди. Унинг ҳаёти шунчалик хизматга, кўпинча жуда хавфли хизматга бағишланган эдики, бегона одамлар билан суҳбат қуриб ўтириш у ёқда турсин, у ҳатто бирор марта таътилга ҳам чиқмаган экан. Лекин кечки хурсандчиликни интизорлик билан кутаётганлигини у тан олди.
Душни қабул қилиш анчагина қийин муолажа бўлди, чунки яраланган жойи ҳали ҳам азоб бериб турарди. Аммо Тарик қабул қилган антибиотиклар ўз таъсири кўрсатди.
Ҳар ҳолда унинг соғлиги сал бўлса-да, тикланди. У иштаҳага кираётганини сезди. У Далия келтирган катта сувли апельсинларни еб тугатди.
Далия Нур.
Ойна қаршисида соқолини олаётган Тарик қизнинг мулойим юзини кўз олдига келтирди. Ким бўлди у? Унинг ҳаёт тарзи қандай экан? Унинг қўлида никоҳ узуги йўқ эди. Шундай чиройли дилбар қиз ёлғиз бўлиши мумкинми?
Ҳаёлан Рамига посилкалар учун миннатдорчилик билдириб, Тарик чиройли кийинди ва лифтда томда жойлашган айвонга кўтарилди. У ерда 30 ёшгача бўлган йигирмага яқин одам тўпланган экан. Улар суҳбатлашиб кулишарди, рақсга тушишарди. Магнитафоннинг катта карнайидан Амро Дийабанинг сўнгги альбомидан олинган бир мусиқа янграрди. Бир нечта столнинг устига ароқбоп закуска, енгил овқат, паҳлава, пирожнийлар қўйилган. Бурчакда эса ичимликлар сотиб олиш учун бар бор эди.

Ичимликларнинг борлиги ва ҳиди уни тинчлантирди. Бу одамлар дин пешволари эмас экан, бу жуда яхши, деб ўйлади Тарик. Ўтган ҳафта Рания ва у билан бўлиб ўтган ҳодисалардан кейин, у Худо ҳақида ўйлашни ҳам, Худо ҳақида ўқишни ҳам, шунингдек, буни истаган художўйлар жамоатида бўлишни ҳам хоҳламасди.
Тарик ўзига пиво сотиб олди. У ғам-ғуссадан уйқу туфайли халос бўлмоқчи эди. Энди эса бошқа воситалардан фойдаланиб кўриш мумкин эди.
Кимдир унинг елкасидан ушлади.
— Кўйлагингиз чиройли экан, — деди майин овоз.
У қайрилиб қаради ва жилмайиб турган Далияни кўрди.
— Сиз кийиниб чиқибсиз-да, — қизнинг Тарикка ноз-карашма қилаётганлиги аниқ кўриниб турарди. Шуни ҳам айтиб ўтиш лозимки, қиз марихуана таъсирида эди. У дори солинган сигаретани яна бир бор тортди-да, чекиш‑
ни йигитга таклиф қилди. Тарикнинг хаёлига, онам нима деган бўларди, деган фикр келди. Аммо тезда бу фикрни ҳам хаёлдан чиқарди. Шу бугун у ҳар қандай машаққатли ҳис-туйғулардан озод бўлиши керак. Ўтган ишларни унутиб, ҳаётни янгидан бошлаш лозим.
— Раҳмат, — деди Тарик ва марихуана солинган си‑
гаретани қизнинг нозик қўлларидан олиб чекди. — Қандай муносабат билан байрам уюштирилди?
— Бугун пайшанба.
— Нима бўпти?
— Дам олиш пайти, дам олиш кунларидан лаззатла‑
ниш керак.
— Ҳар пайшанбани сизлар шундай ўтказасизларми?
— Баъзилар шундай қиладилар.
— Сизлар-чи?
— Мен баъзида кинога ёки рақсга тушишга боришни яхши кўраман.
— Бугун-чи?

— Сиз келасизмикан — мен шуни билмоқчи эдим.
— Мени келмайди деб ўйладингизми?
— Тўғрисини айтсам — ҳа.
— Нега?
— Билмадим, — деди Далия. — Сиз одамга қўшил‑
майдиган ўхшаб кўриндингиз менга.
Тарик таслим бўлгандай қўлларини тепага кўтарди.
— Айбдорман.
— Ростданми? — қиз кулиб юборди ва қўлларини унинг кўкрагига қўйди. Йигитга ёпишганича, ундан сўради: —
Яна нимада сиз ўзингизни гуноҳкор ҳисоблайсиз?
Қиз тасаввур қилганига қараганда, савол унга ниҳоят‑
да таъсир қилди.
— Ҳамма нарсада, — секингина жавоб берди Тарик.
— Юринг, — деди қиз, — мен сизга ниманидир кўрсатмоқчиман.
У йигитни қўлидан ушлади ва одамларни итариб ўтиб, шинамгина боғчага етаклаб келди. У ердан Гелиополис‑
нинг, шунингдек, учиб кетаётган ва қўнаётган самолётлар‑
нинг милтиллаб турган чироқлари кўриниб турарди.
— Нақадар гўзал тасвир, — деди Тарик.
— Ҳа, — деди қиз. Улар иккови жимгина, гапирмасдан туриб узоқдаги шуълаларни томоша қилишдан завқ олардилар.
— Сизнинг исмингиз нима, ярамас йигитча? — жимлик‑
ни бузди Далиянинг берган саволи.
— Тарик.
— Тарик ким?
— Тарик Жамил.
— Сизнинг ҳаётингиз қандай, Тарик Жамил? — сўради Далия. — Сиз кимсиз ва бу ерда нима қиляпсиз?
Агар Тарик ҳаммасини айтиб берадиган бўлса, унда қизнинг ажойиб кўз қарашлари қандай бўлишини у тасаввур қилди.

— Мен консультантман, — деди у бир қултим пиво ичиб.
— Нима бўйича консультантсиз? — қизиқиб сўради қиз.
— Компьютер бўйича.
— Нақадар зерикарли.
— Худди шундай.
— Сиз қаердансиз?
— Ҳамма жойдан, — жавоб берди у. — Сўнгги беш йил давомида вақтимнинг кўп қисмини Европада ўтказмоқдаман.
— Ростданми? — қиз жонланди. — Масалан, қаерда?
— Мадридда, Парижда, Берлинда — ҳамма жойда. Лекин менинг компаниям Брюсселда жойлашган.
— Мен Парижни яхши кўраман, — деди қиз, бизнесга боғлиқ бўлган деталларга эътибор бермасдан, – бу учун ундан миннатдор бўлдим, — айниқса, баҳорда, ҳаво тоза ва соф бўлади, ҳаммаёқда гуллар очилиб туради, кўчаларда кўплаб севишган йигит-қизлар қўл ушлашиб, сайр қилиб юрадилар.
— Сиз Парижда катта бўлганмисиз? — сўради Тарик пиво ичар экан.
— Йўқ, Қуддусда, — жавоб берди Далия. — Бироқ мен “Бритиш Эрвэйз”да стюардессаман, мен баъзида Парижга бўлган рейсларда баъзи стюардессаларнинг ўрнини босиб тураман.
— Сизнинг ишингиз сизга ҳузур-ҳаловат келтирса керак.
— Баъзида, — ғамгин тортиб деди қиз.
— Аммо...
— Лекин шахсий ҳаётга эга бўлиш қийин.
— Сиз нимани назарда тутяпсиз?
— Сизни ишга ёллаганларида, нафақат инглизлар, бал‑
ки ҳамма компаниялар ҳам сизга бепул саёҳат қилиш, олам‑

ни кўриш ва шунга ўхшаш имкониятдан фойдаланишни ваъда берадилар. Аслида эса сиз ҳамма вақт ниҳоятда оғир график бўйича меҳнат қиласиз. Ҳар доим қўлингизда чамадон. Уйғонишингиз биланоқ қаердалигингизни дар‑
ровдагина тушунмайсиз. Қаерни уйингиз деб ҳисоблаш‑
ни ҳам билмайсиз. Хизматдошларингиздан ташқари бош‑
қа ҳеч ким билан дўстлаша олмайсиз. Тўғри, сиз пилот‑
ни севиб қолишингиз мумкин, улар эса ҳаммаси оилали,
ёки стюардессаларни, уларнинг ҳаммаси эса эркаклар сингари алоқа қиладиган аёллар... Аммо нима ҳам қилардик, бу касб ҳаётда яхши яшашга имкон беради. Мана мен нималарни назарда тутаман.
Қиз яна сигаретани тутатди.
— Дина билан Мерват-чи? — сўради Тарик. — Ахир, сизлар дугонасизлар, тўғрими?
— Унчалик эмас.
— Бу нима дегани?
— Йўқ, сиз мени нотўғри тушунманг, — деди Далия.— Улар ажойиб қизлар, мен улар учун ҳамма нарсага тайёр‑
ман, шунингдек, улар ҳам мен учун ҳамма нарсага тайёрдирлар. Аммо бир-биримиз тўғримизда жуда кўп нарсаларни билмаймиз. Биз биргаликда бир квартирада яшаймиз, чунки алоҳида-алоҳида квартирада яшашни чўнтагимиз кўтармайди. Қолаверса, икки дугонам “Эр Франс”да ишлашади, шунинг учун биз жуда кам кўришамиз. Уларнинг иккисини ҳам ҳозирда Нью-Йоркка ўтказишди. Энди улар билан умуман учрашмаймиз.
— Ҳа, афсус.
— Ҳаёт шундай экан, — хўрсинди Далия. — Унда гу‑
ноҳкорларга тинчлик йўқ.
— Нега сиз бошқа бирор машғулот билан шу‑
ғулланмайсиз? — сўради Тарик.
— Масалан, нима билан? — сўради қиз ўз навбатида. — Компьютерлар сотиш биланми?

— Компьютерларни сотиш ҳам кун кечиришга имко‑
ният беради.
— Сизга шундай иш ёқадими?
— Чидаса бўлади, — деди Тарик. — Сиз айтганингиз‑
дек, мен кишибезорман. Бундай иш менга тўғри келади. Аммо сиздек одамга, менинг ўйлашимча, кўпроқ керак.
— Сиз нимани назарда тутяпсиз?
— Сиз ёқимли, чиройли, иболи, ҳаёт учун яратилган қизсиз, сизга бирор яхшироқ иш керак. Мен шуни назар‑
да тутяпман.
Қиз қайрилиб тўғридан-тўғри Тарикнинг кўзларига қаради, кейин бошини ёнбошга бурди.
— Сиз мени чиройли деб ҳисоблайсизми?
— Унда нима учун мен бу ўтиришга келдим?
Тарик эгилди ва мулойимгина қизнинг юзларидан ўп‑
ди. Қиз ҳам шундай куч билан жавоб қайтардики, буни
йигит ҳеч кутмаган эди. Уларнинг тепасидан Қоҳира аэро‑
портига “Боинг-747” самолёти гувиллаб, қўнгани ўтиб кет‑
ди. Йигит қиздан бир таклифни эшитди, бундай таклиф‑
ни Тарик рад этолмасди.
— Ўтиришдан кейин Дина ва Мерват аэропортга кетишади, — деди секингина қиз Тарик яна уни ўпганда, — бугун квартира кечаси билан менинг ихтиёримда бўлади.
Бунинг имкони борми? Тарик яна иситмаси кўта‑
рилаётганини ҳис қилди.
— Менга қўшилишни истайсизми? — деб пичирлади у васвасага соладиган оҳангда. Бундай овозни Тарик қачонлардир эшитишга муяссар бўлганди.
Йигит буни жуда хоҳларди, аммо икки вазият уни тутиб турарди — Рания ва елкасидаги ўқ еган жойнинг яллиғланганлиги. Тарик бундай ўй-хаёлларни ҳайдади. Рания билан ораси очиқ бўлди, буни Рания аниқ ва равшан қилиб тушунтирди. Ҳаёт давом этмоқда, бошқатдан яна у ҳаётдан лаззатланиши мумкин. Иккинчи тўсиқ янада
мураккаброқ — қандайдир баҳона ёки нимадир ўйлаб то‑
пиш лозим. Бироқ ажойиб, гўзал қиз, унинг устига ўзи хоҳиш билдирган Далия билан кечани ўтказишга унга ҳеч ким халақит беролмайди.
— Жуда ҳам хоҳлайман, — деб пичирлади йигит Далия‑
га жавобан ва қиз унинг қўлига калитни ушлатиб қўйди.
— 901-квартира, — деди қиз. — Шу ерда озгина кутиб туринг, 10 дақиқалардан кейин учрашамиз. Менинг квартирам — чап томондан учинчиси. Мен эшикни очиқ қолдираман.