26-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн
— Тарик, айтинг-чи, бошқа ҳайдовчи ҳам сиз каби жиддий жароҳат олдими?
Тарик саволни эшитди, аммо унга жавоб бергиси келмади, шунинг учун ўзини ухлаганга солиб олди. Лекин Далия ўз саволини яна бир бор қайтарди.
Бир қанча вақтдан кейин Тарик ўгирилди ва истаб-истамайгина кўзини очди. Деразага тутилган парда орасидан эрталабки қуёшнинг нурлари кўриниб турарди. Далия илиқ танаси билан унга ёпишганича, саволига жавоб кутарди. Йигит ёлғон гапиришга ўрганиб қолган, яна алдаш унга қийин муаммо эмас. Бироқ маълум бир сабабларга кўра бугун бу гўзал қизни алдаши уятдир, аммо Тарик ёлғон гапирмай бу вазиятдан чиқиб кета олмасди.
— Афсуски, шундай, — ниҳоят деди у. — Полициянинг айтишича, у қаттиқ маст экан. Ҳайдовчи эндигина ўтириш‑
дан қайтган бўлиб, рулда бепарволик қилган ва машина‑
сида бабах!... — мен уни кейин бошқа кўрмадим.
Далия сесканиб кетди.
— Сиз ҳалок бўлишингиз мумкин эди.
Тарик жим турди ва бироздан кейин деди:
— Мен бу ҳақда ўйлагим келмаяпти.
У полда ётган кўйлагини олди ва эгнига кийди.
— Ўлим ҳақидами ёки авария ҳақидами? — сўради қиз.
— Униси ҳақида ҳам, буниси ҳақида ҳам, — деди Тарик ва ўрнидан туриб, джинси шимини кийди.
— Шунинг учун кечаси алаҳсираб чиқибсиз-да?!
— Алаҳсирадимми? — сўради Тарик.
Қиз “ҳа” дегандай бошини қимирлатди.
— Эсингизда йўқми?
— Йўқ, — деди у яна ёлғон гапириб.
У нима деган экан? Қиз нималарни эшитиши мумкин?
— Соат кечаси уч эди, — деди қиз. — Сиз тишларин‑
гизни ғичирлатдингиз, безовта бўлдингиз ва алланималар деб ғўлдирладингиз.
— Нималар дедим?
Далия чойшаб билан устини ёпди.
— “Йўқ, қўйинглар, мен айбдор эмасман!” деган гаплар қилдингиз. Менинг ўзим ҳам уйқусираб турганим учун нималар деганингизни аниқ эшитолмадим.
Худога шукур, — ўйлади Тарик ва деди:
— Кейин-чи?
— Ҳеч нарса. Сиз бурилдингиз-да, яна ухлаб қолдин‑
гиз. Ҳеч нимани эсламайсизми?
Унинг эсида. Аммо қизга айтиб беролмайди. У фақат бир шарт билан тирик қолиши мумкин — агар иккиёқлама ҳаёт тарзи кечирган тақдирдагина. Тарик яна бир хатога йўл қўйишга ҳаққи йўқлигини билади.
— Йўқ, эслолмайман. — Тарик эгилиб қизни ўпди ва деди: — Ҳозир менинг сенга саволим бор.
— Айтинг.
— Сенинг кейинги рейсинг қачон?
— Энди душанба куни кечқурун, — жавоб берди қиз. — Нимага?
— Яъни, дам олиш кунларинг бўшми?
— Мен Александрияникига меҳмонга бормоқчи эдим.
— Дўстингникигами?
— Йўқ, — жилмайди қиз, — дугонамникига.
— Бормай қўяқолгин.
— Нега?
— Кел, дам олиш кунларини биргаликда ўтказамиз.
— Хўш, биз нима қиламиз?
— Ҳозирча билмадим, — жавоб берди йигит. — Кел, ҳозир нонушта қилгани чиқайлик-да, кейин бирор нима ўйлаб топармиз. Айтганчалик, сен нима хоҳласанг, шу...
— Нима хоҳласамми? — қиз Тарикка шубҳа билан қаради.
— Сен хоҳлаганинг, — деди йигит яна бир бор қизнинг рози бўлишига умид қилиб. Кимлар биландир айнан ҳозир‑
да яқин алоқага киришиб, у ҳаётини хавф остига қўйи‑
шини мумкинлигини у тушунарди, аммо ҳаммасини назо‑
рат остида ушлаб туришга у ишонарди. Тўзиган ва қоронғу хонада яна ўзининг ёлғиз қолиши мумкинлигини у тасав‑
вур ҳам қилолмасди. Далия жуда чиройли, хушчақчақ қиз
ва унинг ҳаёти ҳали олдинда. Тарик у билан бирга экан, Рания ҳақида асло ўйламайди, қолаверса, Годдар ва Лемье‑
лар ҳақида ҳам.
— Келишдик, Тарик Джамил, — ниҳоят деди Далия. — Келинг, саёҳатчиларга ўхшаб юрамиз.
Далия Қоҳирада бир йилдан ортиқроқ яшаса-да, ша‑
ҳарни яхши билмайди. Тарик ҳам бу ерга янги келган одам (бир неча бор Ливан премьер-министри билан Қоҳирага келган, аммо шаҳарни айланиб томоша қилишга ва ўзи‑
га ҳеч вақт ажрата олмаган). Улар душдан кейин “Шератон”
да енгилгина нонушта қилдилар. Сўнгра улар бир такси‑
ни тўхтатиб Хан Аль-Халиль бозорига йўл олдилар. Улар
ёш келин-куёв каби эрталабки вақтни бозорда ўтказдилар. Улар нарсаларга тўла тор кўчаларда сайр қилдилар, қим‑
матбаҳо тақинчоқлар, антикварлар ва турлича шарқона
ажиб нарсалар сотиладиган дўконларни айландилар, “На‑
жиб Махфуз Кафе”сида туркча қаҳва ичдилар.
— Сиз Нажиб Махфузнинг романларидан бирорта‑
сини ўқиганмисиз? — сўради Далия улар алоҳида кабинет‑
да ўтирганларида. Бу хонанинг деворларига очиқ қизил матодан пардалар тортилган. Гўёки улар чодирга беркиниб олгандай эди.
— Фақат биттасини ўқиганман, — жавоб берди Тарик пирожний ер экан. — “Лидер ўлган кун” номли романини ўқиганман.
— Жуда қайғули роман, — деди Далия.
— Унинг ҳамма романлари қайғули эмасми? — сўради йигит.
— Йўқ, ҳаммаси эмас, — деди қиз. – Менга улардаги севги тарихи ёқади. “Менинг севгилим сувдан қармоқни тортиб олди. Қармоқ қуруқ, ўлжа йўқ, аммо қармоқ менинг бармоғимга кирди ва бугунги кунга қадар сақла‑
ниб қолган белгини қолдирди. Нил соҳилида, уйимиз ол‑
дида мен қизга — у нўноқ балиқчи эканлигини айтдим, бироқ у мени қармоққа илинтирди. Ва мен кўп қон йўқот‑
моқдаман...”.
— Сен мени қойил қолдирдинг, — деди Тарик.
— Махфузни ўқишни менга отам ўргатган, — деди қиз. — Эсимда, кичкиналигимда отам менга Махфузнинг романларини ухлашимдан олдин, ҳеч бўлмаганда бир бобини, агар мен уни кўндирадиган бўлсам, баъзида кўп‑
роқ бобларни ўқиб берарди. Катта бўлганимдан кейин мен ўзим ўқий бошладим.
— Сен унинг ҳамма романларини ўқиб чиққанмисан?
— Пьесаларининг ҳаммасини бўлмаса-да, аммо роман
ва ҳикояларини битта қолдирмай ўқиганман. Улар сеҳрли, сен ўз ҳаётингдан кетиб бошқа, сеҳрли оламга кириб бо‑
расан. Мен узоқ йиллар мобайнида катта бўлсам, албатта ёзувчи бўламан деб ишонган эдим, то Махфузга одамхўр пичоқ билан тажовуз қилгунга қадар. Мен бу тўғрида эшитганимда, қаерда эканлигим ҳамон ёдимда.
— Ростданми? — таажжубланди Тарик. — Ахир, бунга кўп бўлди-ку, 95 ёки 96 йилларми?
— 1994 йилнинг 14 октябри, — деди Далия.
— Чиндан ҳам ёдингда экан.
Далия қаҳва қуйилган идишига тикилиб қаради.
— Ўшанда менинг туғилган куним эди. Мен 13 ёшга тўлгандим. Мен мактабдан келдим, онам сўзлар бердилар. Аввалига мен ишонмадим ва акамга қўнғироқ қилдим. Акам бўлса бунинг ростлигини тасдиқлади. Мен югуриб ўз хонамга кириб кетдим, эшикни ёпдим-да, роса йиғладим. Хонамдан кейинги куни эрталаб чиқдим. Биринчи бор менга яқин бўлган одам вафот этди. Мен худди бобомдан ёки ҳаттоки отамдан ажрагандай бўлдим. Аммо кейин у яшаши мумкинлигини эшитиб қолдим, нақадар хурсанд бўлдим, роса енгиллик сездим, гўёки елкамдан тоғ ағанагандай бўлди. Мен яна хўнграб йиғлаб юбордим. Дўстларим ва дугоналарим мени телба деб ҳисоблардилар, менга эса барибир эди. Махфузнинг тириклигига мен хурсанд эдим, қачонлардир у яна ёзишни бошлаши учун Худога илтижо қилдим ва ҳақиқатдан ҳам яна қанчадан–қанча асарлар ёзди. Тарик, сиз шунга ўхшаш ҳис-ҳаяжонни бошингиздан ўтказганмисиз? Сиз яқинларингиздан бирор кимсани йўқотганмисиз, ёки йўқотиб қўйишдан қўрқасизми?
Одатга кўра, Тарик яна ёлғон гапириши кераклигини тушунарди. Чунки қиз унга яқин бўлиб қолишидан, қа‑
чонлардир Рания қилгани сингари Тарикнинг қалбини вай‑
рон қилиши мумкинлигидан, умуман олганда, аслида Та‑
рик ким эканлигини билиб қолишидан у чўчирди. Лекин унинг юраги унга бошқа нарсаларни айтарди (ҳа, улар эн‑
дигина танишдилар, бир кеча бирга бўлдилар). Шу вақт Та‑
рик Далиянинг саволига жавоб бераётганлигини англади:
— Ота-онамни. Ота-онам 14 ёшлигимда вафот этишган. Миналаштирилган машина портлаб кетган. Бу қандай содир бўлганини биз укам иккимиз ўз кўзимиз билан кўрганмиз. Агар биз бир неча метр уларга яқин бўлганимизда, биз ҳам портлаб кетган бўлардик.
— Йўқ-йўқ, — Далия ниҳоятда ҳаяжонланиб кетди. — Сиз изтироб чекишингизни мен хоҳламагандим... Шундай бўлганини мен билмасдим...
— Ҳечқиси йўқ, — деди у юмшоқлик билан. — Бу ҳоди‑
са юз берганига кўп йиллар бўлди.
— Афсус.
Бироз вақт уларнинг иккиси ҳам сукут сақлаб ўтирдилар. Сўнгра Далия сўради:
— Тарик, сиз ўлимни жуда кўп кўргансиз, тўғрими?
У бош чайқамади. Ҳеч қандай жавоб ҳам бермади. У жавоб бермоқчи бўлди, аммо мумкин эмас.
Далия йигитнинг қўлини ушлади. Тарикнинг биринчи истаги — қиздан нари сурилмоқчи бўлди, чунки унга одамларнинг раҳми келишини у асло истамасди. Бироқ у
қизни ҳам хафа қилгиси келмасди. Қолаверса, қизнинг бун‑
дай хатти-ҳаракати шу қадар илиқ, мулойим ва оромбахш эдики, у ўз шаштидан қайтди. Унинг ўй-фикрлари ва ҳис-
туйғулари қачонлардир ёки кимнидир қизиқтириши мум‑
кинлигини Тарик эслай олмасди.
— Балки, яна бирор жойга борармиз? — деб сўради бироздан кейин Тарик.
— Хўп, — жавоб қилди Далия.
Guvoh 26-bob D-McDowell. Kitob O'zbek tilidagi yaxshi Audiokitob Online
