27-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн
Бир соатдан кейин улар ғорни эслатувчи Миср музейларининг залларини айланиб юришган эди. Тарик Далиянинг қўлини ушлаганича, улар бир неча соатда минг йиллар давомида юз берган ҳодисаларни ҳис этишга харакат қилдилар. Улар сувенир магазинидан сотиб олган саёҳатнома китобчасидан парчаларни ўқирди.
— Бу ерда нечта экспонатлар борлигини топинг-чи, — деди қиз, улар Аменхотеп III ҳазиналари ёнидан ўтаётганларида ва оҳактошдан ўйилган шаҳзода Рахотеп
ва унинг хотини Нофретнинг хайкалчаларини томоша қилар эканлар.
— Билмадим, — жавоб берди Тарик. У ҳеч қачон музейларни кўриш иштиёқида ёнмаган, аммо ҳозирда қизиқиш уйғонишига ҳаракат қиларди, чунки Далияга бу жуда қизиқарли эди.
— Топинг-да.
— Хўп, яхши. Миллион.
— Йўқ, жиддий айтинг, қанча?
— Ҳа, ярим миллион.
— Жуда кулгили. Ҳозирда музейда 120 минг экспонат намойиш қилинмоқда. Айтишларига қараганда, захирада яна 150 минг экспонат сақланаётган экан.
— Шу холосми? — киноя билан деди Тарик. — Тағин шу музей деб аталармиш? Муттаҳамлик!
— Сиз жуда ҳазилкашсиз-да, — қиз уни тирсаги би‑
лан туртиб қўйди. — Сиз ўзи масхарабоз бўлишингиз керак.
— Ҳақиқатдан ҳам, — деди Тарик. — Дунёдаги компьютерлар бўйича биринчи консультант-масхарабоз. Нега олдинроқ шу фикр менинг калламга келмабди?
— Э, бўлди қилинг, — деди қиз унинг ҳазилларига эътибор қаратмасдан. — Келинг, Тут ҳазиналарини кўрамиз.
Улар зина бўйлаб иккинчи қаватга кўтарилишди ва Тутанҳамон галереясига кирдилар. Олдинига улар олтин‑
дан икки қора ҳайкалчани кўрдилар. Бу ҳайкалчалар Луксор яқинидаги Шоҳлар Водийси мақбарасига кириш‑
ни қўриқлаганлар. Сўнгра Тарик билан Далия витринага қўйилган тилла аралаш ёғоч саркофаг (қадимги тош то‑
бут)ларни томоша қилдилар. Узоқ асрлар давомида бу‑
тун сақланган саркофаглар 20-йилларда машҳур Брита‑
ния археологи Говар Картер томонидан топилган.
— Нақадар ҳайратда қолдирадиган нарсалар, — деди Далия. — Қаранг, бу катта саркофаг ичида кичикроғи, унинг ичида янада кичикроқ саркофаг ва ҳ.к. бор экан.
Бир неча дақиқадан сўнг улар учинчи залга кирдилар.
Бу хона қоронғулаштирилган бўлиб, сунъий ҳавоси бор экан.
— Кейин, — деб гапини давом эттирди Далия, — ўша саркофагларни ичида шу саркофаг бор экан, унинг ичида кичикроқлари — олтиндан, охиридаги саркофагда — ушбу олтин ниқобдаги Тутанҳамоннинг танаси сақланар экан.
Улар чироқ билан ёритиб турилган шиша витринаси‑
га яқинлашдилар. Витрина олдида соқчилар туришарди. Ўша витрина ичида Тарик ўз ҳаётида биринчи бор кўриб турган жуда ажойиб экспонат бор эди.
— Бу ўшами? — пичирлаб сўради у. — У ҳақиқийми?
— Албатта, — жавоб берди қиз. — Рангларнинг ти‑
ниқлигига ва ишнинг нозиклигига эътибор беринг. Воа‑
жабо!
Қизнинг гапи тўғри эди. Қуйма текис олтиндан ясал‑
ган ва кўк, сариқ ва қизил ранглар берилган жасаднинг ниқоби ажойиб тарзда қачонлардир мамлакатни ва одам‑
ларни бошқарган ёш шаҳзоданинг юз тузилишини ифо‑
далаб турар эди. Витриналарда Тутанҳамон билан бирга дафн этилган олтиндан ва кумушдан ясалган қимматбаҳо тақинчоқлар, зебу зийнатлар, турлича идиш-товоқлар ва бошқа нарсалар намойиш қилинган.
— Бир одамнинг шунчалик бойлиги борлигини кўз олдингизга келтира оласизми? — сўради Далия Тарикдан. Улар бир неча миллиардга баҳоланиши мумкин бўлган (агар уларга ҳақиқатдан ҳам баҳо бериб бўлса) қимматбаҳо нарсалар ва бойликлар сақланадиган хонани кўздан кечирдилар.
— Тасаввур қиляпсанми, шуларнинг ҳаммасини одам билан кўмиб юборишган, гўёки келажак ҳаётда у шу нарсалардан фойдалана олармиш, — деди Тарик.
— Ҳа, — деди Далия, — бу жуда қайғули.
— Ҳамма фиръавнлар худди шундай фикрда бўлганлар, — гапини давом қилди Тарик, — самоларда яшаш учун пирамидалар қуриб, бойликларни ўша ерда сақлаганлар. Ва худди шу бойликларни ўғрилар ва қотиллар талон-тарож қилганлар.
Қўриқловчи улардан секинроқ гаплашишни илтимос қилди, улар музейни кўришни давом эттирдилар. Улар бошқа залларни ҳам айландилар. Кўплаб залларда бошқача қимматбаҳо нарсалар намойиш қилинган. Бу нарсаларни Тутанҳамон буйруғига биноан у билан кўмиб юборганлар. Булар қуйидагича нарсалар эди: найзалар, камонлар, у ўйнашни яхши кўрган ҳар хил ўйинлар, иссиқларда унга оро бахш этган олтиндан ясалган катта елпиғичлар, қачонлардир ўзининг буюк империясини ўтириб олиб бошқарган тилла тахт ҳам.
Ярим соатдан кейин киришга пул тўлаб улар мумиёлар сақланадиган залга киришди. Биринчи қаторда Рамсес II мумиёси турарди. Тарик эса Монте-Карлодаги ўликхонада Рафик Рэмзининг жасади сақланаётганлигини эсламасдан
туролмади. Улар қуритилган юз, суяк бармоқларга ва қадимий фиръавн танасини қоплаб олган жигарранг пардага тикилиб турардилар.
— Далия, — деб пичирлаб гапирди Тарик, уларнинг гапини қўриқчи эшитиб қолмасин деб қайрилиб қараб қўйди.
— Ҳа, — жавоб берди қиз.
— Сен осмондаги ҳаётга ишонасанми?
Далия қайрилди ва унга ҳайрон бўлиб қаради.
— Албатта ишонаман, сиз ишонмайсизми?
— Ўйлашимча, ишонаман.
— Ўйлашингизчами?
— Йўқ, ишонаман. Фақат... э-э, билмадим... аҳамиятсиз.
Қиз бирдан қаддини кўтарди. Унинг юз тузилиши ўзгарди, у йигитнинг қулоғига пичирлаб деди:
— Мени кечиринг. Мен сизни бу ерга бошлаб келмас‑
лигим керак эди. Мен ўйламай иш қилибман. Буларнинг ҳаммаси сизга ўлимни эслатяпти.
— Йўқ, йўқ, гап бунда эмас, — деди йигит. — Ҳаммаси жойида. Фақат...
— Нима?
— Ҳеч нима.
— Йўқ, нима?
— Биз кетсак бўладими?
— Менга айтинг.
— Ҳеч нарса дедим–ку. Кел...
— Сиз авария тўғрисида ўйлаяпсизми? — сўради қиз. Унинг меҳрибон қарашлари Тарикнинг кўнглини эрит‑
ди. — Сиз ўлимга нақадар яқин бўлганлигингиз ҳақида ўйлаяпсиз.
— Ҳа, эҳтимол, шундайдир, — деди у ўйланиб. Тарик нималар юз берганини бирам қизга сўзлаб бергиси келди.
— Тарик Жамил, биласизми, — унинг қўлини қисгани‑
ча пичирлади қиз. У юзида қизнинг иссиқ нафасини ҳис
қилди. — Сиз яхши одамсиз. Худо эса яхши одамларни самоларга олади. Сиз фақат шуни билсангиз бўлди.
Далия уни юпатмоқчи эканлигини Тарик биларди. У хафа бўлишини қиз хоҳламайди. Аммо ҳозирда йигит қан‑
дай қўрқувни ҳис этаётганлигини қиз тасаввур қила ол‑
майди. Агар қизнинг айтишича, яхши одамларни Худо само‑
ларга олиши рост бўлса, бу ҳолда у ҳалокатга маҳкумдир.
У яхши одам эмас. Оддий ва қўрқинчли ҳақиқат мана шундай. Годдар ва Лемье уни қотил деб айбламоқдалар. Аммо у гуноҳкор эмас, чунки у ҳеч нарса содир этмаган, агар иш судгача етиб борадиган бўлса, суд уни ҳеч нарсада айб‑
лай олмайди. Аммо самовий ҳукм-чи? Ахир, у ёлғон гапир‑
гани, наркотик қабул қилгани учун айбдор ҳисобланмай‑
дими? Уйланмаган бўла туриб, хотинлар билан ётиб юри‑
ши гуноҳ эмасми? Ахир, у ота-онасининг хотирасига нис‑
батан хоинлик қилмадими? Айниқса, онаси бошқа йўл ва ўзгача ҳаёт тарзини танлашини айтиб, ялиниб-ёлворишла‑
рига эътибор бермагани учун айбдор ҳисобланмайдими? Тарик қилган гуноҳлари ҳақида қанчалик кўп ўйласа, гуноҳлар рўйхати шунчалик узун бўлиб бораверди, шу‑
нингдек, унинг руҳи ҳам тушиб кетаверди.
Guvoh 27-bob D-McDowell. Kitob O'zbek tilidagi yaxshi Audiokitob Online
