Гувоҳ (Джош Мак-Дауэлл) 31 bob

31-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн

Мавзуни ўзгартириш мақсадида, Тарик Далияни саёҳатчилар билан тўла бўлган кўчалардаги дўконларга етаклади. Ниҳоят, улар Қоҳирада жуда машҳур ҳисоблан‑
ган ва донғи кетган устахоналарнинг бирига киришди.
— Яхши, — деб пичирлади у, улар дўконга киришлари биланоқ. — Мен бу ердан сен хоҳлаган нарсани сотиб оламан.
Далиянинг кўзлари ёниб кетди.
— Нимани хоҳласамми? — қайтадан сўради қиз.
— Ҳа, хоҳлаган нарсангни танлайвер, — деб гапини тасдиқлади Тарик, — фақат нималигини айтгин.
Қиз йигитнинг қўлини қаттиқ сиқди ва атрофга қаради. Дўконннинг деворлари ранг-баранг тасвирлар туширилган катта папирус қоғозлари билан тўлган.
— Хуш келибсизлар, — деди сотувчи. — Нималар со‑
тиб олмоқчисизлар? Мен сизга нархларни келиштириб бераман.
— Бизга устахонани кўрсата оласизми? — илтимос қилди Тарик, Далия ҳам бош чайқади.
— Жоним билан, жаноб, — деди сотувчи йигит. Сотув‑
чи чамаси 20 ёшларда эди.
Сотувчи уларни орқа томондаги бинога олиб кирди. У ерда папируснинг новдалари қандай қилиб узун ингичка толаларга бўлинишини, кейин уларни сувда ивитиш ло‑
зимлигини, токи уларнинг таркибидаги шакар моддаси эриб чиқиб кетиши кераклигини, толалар бир-бирига ўрилиб, кейин пресс қилиб босилишини ва узоқ вақт қуритили‑

шини, сўнгра мустаҳкам қоғозлар пайдо бўлишини кўр‑
сатди ва батафсил тушунтириб берди. Ана шундай қоғоз‑
ларда моҳир мусаввирлар кўпинча қадимий афсона ва ри‑
воятларга асосланган ёрқин саҳналарни тасвирлар эканлар.
— Мана бу расм ҳақида сўзлаб беринг, — деб илти‑
мос қилди Далия сотувчи йигит гапини тугатгандан кейин. Қиз чиройли рамкага солинган ва унда одамлар, ҳайвон‑
лар ва турли очиқ рангларда — кўк, қизил ва олтин ранг‑
лар билан ишланган иероглифлар тасвирланган катта
расмни кўрсатди.
— “Сўнгги ҳукм”, — деди сотувчи. — Бу расм жуда маш‑
ҳур. Қачонлардир бу расмнинг нусхалари барча уйларда, мақбараларда ва Мисрнинг ибодатхоналарида бўлган.
— Нима учун? — сўради Тарик. — У нимани ифо‑
далайди?
— Қадимги мисрликлар, — тушунтиришни бошлади сотувчи, — одам ўлганда, у сўнгги марта сўроқ-жавоб қилинишига ишонардилар. У бутун ҳаёти давомида қилган ишлари тўғрисида Худога жавоб беради, ана шунга қараб туриб Худованд унинг устидан ҳукм чиқаради. Чап бурчак‑
да тиззалаб турган одамни кўряпсизларми? У расмнинг
тепа қисмидаги фигураларга қараб турибди.
— Ҳа, кўряпмиз, — деди Далия сотувчининг қизиқар‑
ли ҳикоясини тинглар экан.
— Бу — келажак ҳаётдаги одам. У ўн тўртта судья қар‑
шисида тиз чўкиб турибди ва гуноҳсиз эканлигига онт ич‑
моқда. У судьяларга турли назрлар ҳадя этиб, уни жаннатга киргизишларига изн сўрамоқда.
— Мана бу ерда-чи? — сўради Тарик. — Бу худди ўша одамми?
— Чапдан пастдагими?
— Ҳа.
— Ҳа, бу худди ўша одам. Уни адолат саройига етаклаб олиб кетмоқдалар. У ерда у яхши ёки ёмон одам эканлиги,

гуноҳкор ёки гуноҳсиз эканлиги аниқланади. Унинг қар‑
шисида турган катта тарозини кўряпсизларми?
— Ҳа.
— Ўлган одамнинг юраги тарозининг чап томонига, адолат пати эса тарозининг ўнг томонига қўйилади. Агар юрак патдан оғир бўлса, демак у гуноҳга тўла. Яъни, ўша одам жаннатга киришга лойиқ эмас, у дўзахга кетади. Агар тарозидаги юрак турган тараф енгил чиқса, демак, у —
яхши, пок одам бўлади ва албатта жаннатда яшайди. Расм‑
даги одам пок экан, қўлида калит ушлаб турган анави фигура уни самода абадий ҳаёт кечириши учун тахт турган саройга олиб кетмоқда. Сизларга расм ёқдими?
— Йўқ, — деб жавоб берди Далия, ўзини қандайдир ўнғайсиз ҳис этиб. — Менга бошқа бирор нарса кўрсатинг.
Дарахтда ўтирган икки каптар тасвирланган расмга қиз эътиборини қаратди. Лекин Тарик ҳамон “Сўнгги ҳукм” расмини томоша қиларди.
— Қандай қилиб аниқлаш мумкин? — сўради у.
— Нимани аниқлашни? — тушунмади сотувчи.
— Юрак етарли даражада тозалигини қандай аниқ‑
лаш мумкин? Жаннатга киришни ёки дўзахга тушишни-чи?
Аммо сотувчи берилган саволга жавоб қайтармади. Чунки сотувчи ҳам қандай жавоб бўлишини худди Тарик сингари билмасди. Бирдан Тарикни ваҳима босди. У ўзига
бу саволни қайта–қайта берарди. Унинг тақдири ҳал бўл‑
масдан олдин у бу саволга жавоб топиши керак.
Тарик Далияга албатта бошқа расмни сотиб олиб бер‑
ди. Далия танлаган расмда икки ошиқ-маъшуқ Нил да‑
рёси бўйлаб саёҳат қилишаётганлиги тасвирланган. Расм ниҳоятда нафис ишланган ва қимматбаҳо эди. Лекин “Сўнгги ҳукм” деб номланувчи расм Тарикка жуда қаттиқ таъсир кўрсатди. У ҳамон ҳис-ҳаяжондан қутула олмас эди. Унинг кўз ўнгига йиғлаб турган онаси келди: она ўғилнинг ўз ҳаётида аҳмоқона ва худбинларча қилган ишларини

қораларди, ҳозир имкон борлигида ҳаёт тарзини ўзгартириб, ҳаммасини бошқатдан бошлашини ўтиниб сўрарди.
Аммо нимадан бошлаш керак? Кимга мурожаат қилиш керак? Тарик ҳаёт тарзини ўзгартиришни хоҳлайди, чунки ҳаёт оқими уни бошқа томонга олиб кетмоқда. Унинг оқимини қандай ўзгартириши мумкин?
Улар Далиянинг уйига қайтиб келиб, душ қабул қилиш‑
ди. Кейин бошқа кийим кийиб аэропортдан унчалик узоқ бўлмаган “Мовенпик” меҳмонхонасига кетишди. Қизнинг Лондонга кетишидан олдин шамчироқларни ёқиб, Тарик Данияни кечки овқатга таклиф қилди. Қиз жуда бахтли эди. Йигит эса ўзини мутлақо бахтсиз ҳисобларди.
— Кеча дугоналарим Дина билан Мерват менга элект‑
рон почта орқали хабар юборишибди, — деди Далия, — сизга айтиш ёдимдан кўтарилибди.
— Эҳ-ҳа, — деди Тарик ўзининг тарелкасига қараб. Ундаги овқат тегилмай шундайлигича турган эди.
— Улар ҳали Нью-Йоркда эканлар ва ўзларига кварти‑
ра ҳам топишибди. Динанинг айтишига қараганда, кейин дам олиш кунлари улар нарсаларини олиб кетишга кели‑
шар экан.
Бирозгина жим тургач, у қўшиб қўйди:
— Уларнинг кўчиб кетишларига ишонгим келмаяпти. Ўйлашимча, мен билан ижарада тургани яна қизлардан топишим керак, чунки ижара ҳақини менинг бир ўзим тўла олмайман
— Ҳа, — деди Тарик мол гўштидан қилинган қийма кабобдан татиб кўрар экан.
— Тарик, тинчликми?
— Ҳа, ҳаммаси жойида, — деди йигит ўзига учинчи бор вино қуяр экан.
— Менимча, ҳозир сизнинг ҳаёлингиз паришон. Сизнинг кайфиятингиз эрталабгидай эмас. Дам олиш кунлари ҳам яхши кайфиятда эдингиз.

— Йўқ, — деди Тарик, — ўзим, шундай...
У гапини давом эттирмади.
— Нима бўлди? — яна сўради Далия.
Тарик Далияни бошқа алдамоқчи эмас. Ёлғон гапириб гуноҳкор юрагини янада оғирроқ қилиш нияти йўқ. Бу тўғ‑
ригида фикрлар уни ташвишга соларди. Аслини олганда, унинг ҳаёти турган битгани ёлғондан иборат эмасми? У Тарик Жамил эмас. У Қоҳирага филиал очишга келмаган, жиддий муносабатларга тайёр эмас, — Далия у ҳақида билган нарсаларнинг ҳаммаси ёлғон.
— Фақат мен сени соғинаман, — деди йигит қизга қа‑
раб. — Сен билан бирга ўтган бир неча кун мен учун энг бахтиёр кунлар бўлди.
— Мен учун ҳам, — деди қиз Тарикнинг қўлини сиқиб.
— Сен — жуда ажойиб қизсан.
Далия жилмайди, аммо унинг берган саволи бирмун‑
ча шубҳаомуз оҳангда янгради:
— Ажойиб қизсан деганингизда, “Мен кўпроқ вақтим‑
ни сен билан бирга ўтказмоқчиман “демоқчимисиз, ёки “Вақтни жуда яхши ўтказдик, аммо биз энди учрашмаймиз” деб айтмоқчимисиз?
— Ажойиб қизсан деганимда, “Мен кўпроқ вақтим‑
ни сен билан бирга ўтказмоқчиман” деган маънони назар‑
да тутяпман, — деди Тарик қизнинг иккала қўлини лабла‑
рига тортиб. — Сен қачон қайтасан? Эртагами?
— Мен эртага пешинда қайтиб келишим керак.
— Яхши, мен сени интизорлик билан кутаман.
— Ваъда берасизми? — сўради қиз унинг қўлини си‑
қиб.
— Ваъда бераман.