34-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн
Тарик хатни ўқиб чиқиб, ўзича бир мулоҳазалар қилаётганда, унинг уяли телефони бирдан жиринглаб қолди.
У чўчиб кетди, қўнғироқ қилинаётган рақамни текширди, бу укаси Рамининг қўнғироғи экан.
— Салом, Рами, — деди у.
— Марван, сиз қаердасиз? — ғазабланди Рами. — Мен бир неча кундан бери сизга қўнғироқ қиламан. Мен сиз‑
ни аллақачон ўлдириб кетишган деб, қўрқиб ўтирибман.
— Менинг ишларим ҳаммаси жойида, — деди хо‑
тиржамлик билан Тарик. — Фақат... мен... жуда банд эдим. Нимайди? Нима юз берди?
— Бандман, денг... — сўради Рами. — Нима билан бандсиз?
— Сенинг ишинг бўлмасин.
— Ака, нима бало, эсингизни еб қўйдингизми? — сўради Рами. — Сиз тирик қолишингиз ва озодликда бе‑
маълол юришингиз учун мен ўз ҳаётимни хавф остига қўйсаму, сиз э йўқ, бе йўқ бир неча кунга қаергадир ғойиб бўлибсиз. Ҳозир эса сенинг ишинг бўлмасин деб, менга дағдаға қиласиз-а!
— Сен ҳақсан, ука, — деди Тарик ўзини бирозгина босиб олгач гўё ўзини оқлаётгандай. — Мени кечир.
— Ўйлайманки, сиз чин дилдан гапиряпсиз, — жавоб берди Рами. Рамининг жаҳли чиқди, лекин ўзини қўлга олишга ҳаракат қилди. — Сиз ғойиб бўлганингиздан бе‑
ри жуда кўп воқеалар содир бўлди. Яқин рейс билан мен Боғдоддан Бейрутга қайтиб кетаман. Монте-Карло
прокурори менга чақириқ қоғози йўллаб, инспектор Год‑
дар билан суҳбатлашишга чорламоқда.
Бироз пауза бўлди, Тарик булар ҳали ҳаммаси эмасли‑
гини тушунди.
Ниҳоят Рами сўради:
— Ака, Рания Касабланкага кўчиб ўтганлигини нима учун айтмадингиз?
Тарик қотиб қолди — буни Рами қаердан билиб олди?
— Тушунмадим...
— Ака, ўзингизни гўлликка солманг. Сиз у ерга борганлигингизни мен биламан. Аммо нима учун бор‑
ганлигингизни билишни истардим? Сиз ҳеч бир дўс‑
тимникига ҳам, танишимникига ҳам бормайман, бирор жойда беркиниб ўтираман, деб айтган эдингиз-ку! Сиз мен‑
га ваъда бергансиз.
— Мен қаерга боришни билмадим, — тан олди Тарик. — Менга Раниянинг ёрдами керак эди.
— Нима учун? — ҳамон акасини саволларга тутарди Рами.
— Чунки мен яраланган эдим, мени отишганди. Мана шунақа! Кўнглинг жойига тушдими, Рами? Қотиллардан бири Монте-Карлода менга қарата ўқ отганди, у нишонга тегди. Мен у ерда ҳам, Францияда ҳам шифокорга мурожа‑
ат қилолмас эдим. Мени ким пойлаб юрганини билмас‑
дим. Кимга ишонишни ҳам билмасдим. Раниянинг ҳузури‑
га йўл олишдан бошқа чора тополмадим. Мен у ерга бор‑
дим. Рания менга ёрдам кўрсатди, сўнгра у ердан кети‑
шимни айтди. Шунинг учун ҳам мен бу ердаман.
— Марван, бу жуда мудҳиш хато эди, — деди Рами.
— Эҳтимол, гапинг тўғридир, укажон, — Рамининг гапини маъқуллади Тарик. — Ахир ҳаммаси жойида-ку?!
— Йўқ-да...
— “Йўқ” деганинг нимаси?
— Рания ўлган.
Тарик ўзини гўёки қаттиқ қуёш нурлари ургандай ҳис қилди.
— Нима...? Қандай қилиб...? — У ўйлай олмасди. На‑
фас ололмасди. Бу қандай юз берган бўлиши мумкин?
— Полиция унинг мурдасини Касабланкадаги квар‑
тирасидан топиб олибди. Рания билан бирга ижарада тур‑
ган унинг дугонаси ҳам ўлдирилган, — тушунтирди Ра‑
ми. — Уларга қарата бир неча мартадан ўқ узилган.
Бўлиши мумкин эмас! У ерда Тарик бўлган. Рания уни қучоқлаган.
— Инспектор Годдар менинг офисдаги телефонимга хабар қолдирибди, — деди Рами. — Мен мана шундан билдим. Инспекторнинг айтишига қараганда, у ерда сиз жуда кўп бармоқ излари қолдирган экансиз. Раниянинг каровотида турган ёстиқда сизнинг кўплаб соч толаларингиз топилибди. Қўшни магазин бошлиғи сизни кўрганини айтибди. Раниянинг уйи яқинида сизнинг машинангизни топишибди. Лемьенинг таъкидлашича, қотилликни сиз амалга оширибсиз, ҳозирда сизни ҳибсга олишга ордер берилган. Годдарнинг айтишига қараганда, агар сиз ҳақ
бўлсангиз, ҳозироқ келиб ҳаммасини тушунтириб бери‑
шингиз керак экан. Акс ҳолда сизга ҳеч ким ва ҳеч нарса ёрдам беролмас эмиш.
Тарик ҳеч нарсани эшитгиси келмасди. У ўзини жуда ёмон ҳис қилди. У дам иккиланишни, дам қаҳр-ғазабни ҳис этиб, қўлида турган трубкани деворга уриб синдирмоқ‑
чи бўлди.
Шунда Рами деди:
— Ака, бу ҳали ҳаммаси эмас. Бундан-да, ёмон хабар бор.
— Нима...? — зўрға гапирди Тарик. — Бундан ҳам ёмонроқ яна нима бўлиши мумкин?
— Лемье билан Годдар сизни Мисрда эканлигингиз‑
ни биладилар.
— Нима?!
— Қаердан билишларини мендан сўраманг, — деди Рами. — Годдар менга айтмоқчи эмасди. Улар Лемье билан ўша ердалар. Қоҳирада ҳар бир полициячида сизнинг рас‑
мингиз бор, агар сиз таслим бўлмасангиз, улар сизни отиб ўлдиришга буйруқ олганлар.
— Аммо мен Ранияни ўлдирмадим, — деб ўзини оқ‑
ламоқчи бўлди Тарик. — Эҳтимол, буни Клодетт Рэмзи‑
нинг одамлари қилган бўлиши мумкин.
— Мен ҳам шундай деб ўйлайман, шунинг учун ҳам мен Бразилияга яна одамларимни жўнатдим. Ўйлашим‑
ча, Клодетт ҳозир Сан-Паулада ҳам эмас. У тоғларда бўли‑
ши мумкин. Бироқ биз уни ва унга хизмат қилаётган одамларни албатта топамиз. Ака, мен сизга ваъда бераман. Аммо бунинг учун вақт даркор, аммо сизнинг асло вақтингиз йўқ. Сиз зудлик билан бирор жойга ғойиб бўлишингиз даркор. Имкон қадар тезроқ.
Тарикнинг сўнгги кунлардаги кечирган ҳаёти туш бўлиб чиқди. Яна мудҳиш кунлар бошланади. У яна кимлардан‑
дир қочиб беркиниши керак.
У қанчалик тан олгиси келмасин, аммо Рами ҳақ эди. Клодетт Рэмзи юборган ёлланма қотиллар Мароккода Ранияни топиб олибдиларми, демак, улар Мисрда Марванни ҳам осонгина топиб оладилар. Марванни улар қилмаган қотилликда айбламоқдалар. Улар бутун Европа ва Шимолий Африка полициясини унга қарши оёққа турғиздилар. Мар‑
ван Қоҳирадек катта шаҳарда ҳам улардан қочиб қу‑
тилолмайди. Бироқ у Далияни ҳам ташлаб кетолмайди. У қизни севиши мумкин эмаслигини биларди, аммо энди кеч. У ўзини тута билмади. Агар Далияга бирор нима бўлгудек бўлса, у ҳеч қачон ўзини кечиролмайди.
Guvoh 34-bob D-McDowell. Kitob O'zbek tilidagi yaxshi Audiokitob Online
