Гувоҳ (Джош Мак-Дауэлл) 35 bob

35-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн

Далия ваннахонадан ҳаворанг кўйлак ва шу рангдаги туфлида чиқди. Ҳар доимгидек, унинг кўриниши ажойиб
эди, аммо Тарик бошқа нарса ҳақида ўйларди. Уни Далиянинг отаси ёзган хат ва эндиликда Рамининг қўнғироғи безовта қиларди. Нима қилмоқ керак? Қаерга бориши мумкин?
Маълум бир вазиятда ҳаммасини Далияга айтиб беришга у тайёр эди — ким у, қандай иш билан машғул эканлигини, нима сабабдан қочиб юрганини ва уни кимлар таъқиб қилаётганини. Шундай йўл тутиш тўғри бўларди. Аммо бу яхшимикан?
Йигит бу каби фикрлардан халос бўлишга ҳаракат қилди. Далия қанчалик кам нарса билса, шунчалик яхши ва бехавотир бўлади. Аввалам бор қиз учун, деб ҳисоблади Тарик. Агар у ҳақиқатдан ҳам қизни севса, у снайперлар тўғрисидаги ҳикоялар, миналаштирилган машиналар ва ҳар дақиқада бурчакдан қотил чиқиб қолиши мумкинлиги ҳақидаги гаплар билан Далияни қўрқитмайди. Эҳтимол, бу ҳақиқат бўлиши мумкин, аммо адолатдан эмас.
Тарик соатга қаради. У зудлик билан ҳаракат қилиш режасини тузиб чиқиши лозим. Йигит қизга ҳали бирор нима деб улгурмасданоқ, Далия унинг қўлидаги хатни кўрди.
— Бу нима? — деб сўради қиз. — Сиз буни қаердан олдингиз?
Тарик бир нима демоқчи бўлди, аммо қиз унинг гапини бўлди:
— Бу — менинг отамнинг хатими? Сиз бу хатни сумкачамдан олдингизми? Қандай журъат этдингиз?

Бундай муносабатдан Тарик саросимага тушиб қолди
ва қизга тушунтиришга ҳаракат қилди:
— Мен хонани йиғиштираётган эдим, бу хат тасоди‑
фан қўлимга тушиб қолди. Бу нималигини мен билмадим.
Далия хатни унинг қўлларидан тортиб олди. У ҳеч қо‑
чон қизни бундай кайфиятда кўрмаган. Далиянинг юзи қи‑
зариб, қўллари қалтирарди.
— Сиз хатни ўқидингизми? — сўради қиз. — Ўқиганим йўқ деб онт ичинг.
— Мен сенга айтдим-ку, бу қандай хат эканлигини мен олдинига билмагандим, — деб минғиллади Тарик. — Сен чиндан ҳам масиҳиймисан? Сенинг отанг ҳақиқатдан ҳам қавмбошими?
— Бу сизнинг ишингиз эмас! — деб бақирди қиз. У хат‑
ни ғижимлаганича ваннахонага югуриб кириб кетди.
— Нима юз беряпти ўзи? — деди Тарик бундай ҳолат‑
дан саросимага тушиб. — Нима гап? Ҳа, мен сенинг отанг‑
дан келган хатни ўқидим. Нима бўлибди ўқисам?
— Менга аталган хатни ўқишга сизнинг ҳаққингиз йўқ! — деб бақирди Далия эшик ортидан. Энди у йиғларди. — Тарик Жамил, менинг нарсаларимни кавлашга сизга ҳеч ким рухсат бермаган! Мени ҳукм қилишга сизнинг ҳаққингиз йўқ! Мени эшитяпсизми? Асло ҳаққингиз йўқ.
— Далия, сен нималар деяпсан? — деди у ваннахона эшиги ёнига келиб. Эшик ичкаридан беркитилган эди. — Мен нарсаларингни кавламадим, хат қўлимга тасодифан тушиб қолди, қолаверса, мен сени айблаётганим йўқ. Нима учун мен сени айблашим керак? Мен қизиқиб кўрдим холос, бор гап шу. Далия, йиғлашни бўлди қил, эшикни оч.
— Йўқ, — деб бақирди қиз. — Кетинг!
— Кетмайман! — деб қатъий жавоб берди Тарик ўзини босишга ҳаракат қилиб. — Мен сени севаман, шунинг учун сен ҳақингда кўпроқ билишни хоҳлайман. Сенинг ота–онанг билан танишишни истайман. Қандай эътиқодга риоя

қилишинг, бу эътиқод қандайлиги мени қизиқтиради. Сен олдин учрашиб юрган йигит ким эди, нима сабабдан у билан ажралишдиларинг, мен ҳаммасини билишни хоҳлайман.
Далия йиғлашни бас қилганини Тарик эшитди. У эшикни тортиб кўрди, аммо эшик ҳамон ёпиқ эди. У нималар юз бераётганлигини тушунмай, эшик олдида полга ўтирди. Ахир, у қизни севади, уни қандай қилиб юпатиш мумкин?!
— Далия, илтимос қиламан, мени кечир, — деди у қилган ишидан пушаймон бўлиб. — Мен чиндан ҳам тавба қиляпман. Хатни мен тасодифан топиб олдим, лекин сен айтиб ўтганингдек, уни ўқишга менинг ҳаққим йўқ эди. Бироқ мен сени хафа қилмоқчи эмасдим, менга ишон. Сенинг шунчалик жаҳлинг чиқишини билмаган эдим. Шу арзимаган нарса учун ўртадаги муносабатларимизни бузмайлик.
Тарик илтимос қиларди ва бу йигит киши учун одатий ҳол эмасди. Лекин у ўз мақсадига эришганга ўхшайди — Далия энди йиғламасди, фақатгина бурнини шилдиратиб ўтирарди. Қизнинг нафас олиши ҳам текислашди.
— Мен нима қилай? — сўради Тарик. — Сен нима қилишимни айтсанг бўлди, мен бажараман.
Бироздан кейин эшик қия очилди.
— Менга қараманг, — деди қиз ҳамон бурнини тортар экан. — Кўзингизни юмиб ўтиринг. Менинг кўринишим жуда ёмон.
— Қарамасам, туролмайман, — деди у. Шундай бўлса-да қўллари билан кўзларини беркитди. Йигит эшик катта очилганини эшитди.
— Барча айтганларингиз ростми? — деб сўради қиз Тарикдан бироздан кейин.
— Ҳа, ҳаммаси рост.
— Сиз чиндан ҳам мени севасизми?
— Ҳа, мен сени жуда яхши кўраман. Яхши кўрмаганим‑
да сени олиб қочиб, ушбу жаннатга олиб келармидим?
172
Тарик шундай гапларни айтаётганлигига ўзининг ишонгиси келмасди. У Далияни унчалик яхши билмайди, шунингдек, қиз ҳам. Йигитнинг жиддий муносабатлар ўр‑
натишга ҳақ-ҳуқуқи йўқ. Аммо қизда бир нарса бор эдики, у ўзини тўхтата олмади, қизни асло қўлдан чиқарги‑
си келмади.
— Билмадим, — деди қиз секингина. — Мен ҳозир шуни тушунмоқчиман.
— Демак, сен мени кечирасан-а? — сўради Тарик.
Қиз жим турарди.
— Шуни ҳам тагига етмоқчиман.
Қиз йигитнинг ёнига, кафелдан бўлган совуққина полга ўтирди. Тарикнинг қўлларидан ушлаб, унинг кўзларини ўпди. Ва ниҳоят ўзига қарашга ижозат берди. Йиғлаганидан қизнинг кўзлари қизарган, кўзига сурган бўёқлар суркалиб кетибди. Аммо йигит учун Далия аввалгидан ҳам гўзалроқ туюлди. Қиз нега ўзини бундай тутганлигини Тарик ҳамон тушунмасди. Лекин бунинг энди қандай аҳамияти бор?
Агар у бирор нима қилгудек бўлса, тезлик билан амалга ошириши лозим. Унинг ортиқча вақти йўқ. То Лемье, Годдар ва Миср полицияси унинг қаердалигини билиб, ҳамма йўлларни беркитиб ташламагунларича у Шармдан тезроқ кетиши даркор. Аммо буни қандай амалга ошириш керак?