Гувоҳ (Джош Мак-Дауэлл) 43 bob

43-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн

Нур хоним ҳаммани дастурхонга таклиф қилди. Меҳмонларни зўр зиёфат кутарди, Тарик эса тезроқ зиёфат бош‑
ланишига интиқ эди. Бироқ Тарик дивандан тургач, Далиянинг кўзларида ваҳима ҳиссини кўрди.
Куёвни ёки отасининг дилини оғритмаслик учун қиз бу ҳақда очиқ–ойдин гапирмади, аммо отасининг Тарик билан бўлиб ўтган суҳбати Далиянинг кўнглини ранжитди. Лекин Тарик мавзуни алмаштиришга шошилмади.
— Далия, отанг ажойиб инсон эканлигини сен нега менга айтмадинг? — деб сўради у ҳазил тариқасида дастурхонга ўтираётиб.
Жаҳли чиққан Далиянинг кўзлари қисилиб кетди. Марваннинг гапларидан ғазабланаётганини у ота-онасига билдирмоқчи эмас. Агарда ғазабли қарашдан одамнинг ўлиши мумкин бўлганда эди, Тарик Джамил (у Марван Аккад ҳам) аллақачон мурдага айланган бўларди.
— Сиз дин тўғрисидаги суҳбатларни ёқтиришингиз‑
ни мен билмасдим, — деди Далия.
— Сиёсат ҳақидаги гаплардан кўра бу қизиқроқдир, — деб жавоб берди Тарик жилмайганича. Йигит Далиянинг кайфиятини кўтармоқчи эди. У айнан шундай йўл тутишни тўғри деб ҳисоблади, чунки қизнинг отаси гапни Марван‑
нинг ўтмиши ҳақидаги мавзуга буриб юбориши мумкин эди.
— Далия, ибодат қиласанми? — деб сўради ота қизидан улар дастурхон атрофига ўтиришганида.
— Отажон, ўзингиз марҳамат қилиб айта қолинг, — де‑
ди Далия.

— Яхши, — деди ота, аммо қавмбоши салгина ранжиганини Тарик сезди.
Қавмбоши, унинг хотини ва Далия қўлларини қов‑
уштирдилар, бошларини эгиб кўзларини юмдилар. Тарик ҳам тездагина уларнинг кетидан шундай қилди.
— Азиз Отажон, Сенинг севгинг ва шафқатинг учун
Сенга шукрона айтамиз. Ер юзига Ўзингнинг Ўғлинг, Раб‑
бимиз Исо Масиҳни юборганинг учун шукрона айтамиз. У бизни севиб, Ўз ҳаётини биз учун қурбон қилди. Биз мукаммал ва абадий ҳаётга эга бўлдик. Сен бизнинг ибодатларимизни эшитиб, жавоб берадиган Худо бўлга‑
нинг учун, Сенга шукрона айтамиз. Отажонимиз! Далияни уйга ҳеч қандай зарар етказмасдан олиб келганинг учун Сенга чин дилдан раҳмат айтамиз. Сен Далияга ва унинг дўсти Тарикка ғоят марҳамат қилишинг учун, улар бу ер‑
да ўзларини суюкли ва азиз меҳмон деб ҳис қилишла‑
ри учун Сенга ибодат қиламиз. Бу уй ҳаётий бахтсиз‑
ликлардан бошпана бўлсин! Шу таом учун ва биз билан бирга бўлишинг учун Сенга шукрона айтамиз. Исо Масиҳ номи билан ибодат қиламиз, Омин!
Қавмбоши кетидан ҳамма “Омин!” деб қайтарди, Тарик ҳам худди шундай қилди. У ҳеч қачон масиҳийча ибодатда олдин иштирок этмаган эди. Ибодат уни мафтун этди. Бу ибодат сохта эмас, самимий, чин дилдан қилинганлиги ун‑
га ёқди. Марван ёшлигида катталардан эшитган ибодат‑
дан ҳозирги ибодат кескин фарқ қиларди. Қавмбоши гўёки улар билан ҳақиқатдан хонада бўлган Худога илтижо қилаётгандай эди. Тарик хонадаги қандайдир осойишталик‑
ни ҳис қилди. Эҳтимол, бундай ҳис-туйғу ҳозиргина тайёр‑
ланган лаззатли таомлар ҳидининг таъсиридир. Сўнгги марта қачон уйнинг овқатини егани Марваннинг эсида йўқ.
— Тарик, сиз қачон бўлса ҳам Янги Аҳдни ўқи‑
ганмисиз? — деб сўради қавмбоши Тарик барра қўзичоқ гўштини сабзавотлар билан димланган таомидан еб бўлгач.

— Йўқ, жаноб, — деб минғирлади Тарик, — ҳеч қачон ўқимаганман.
— Ўқиб чиқинг, жуда қизиқарли. Ўйлашимча, сизга маъқул келади. Бир нусхасини мен сизга совға қиламан.
— Сиздан миннатдорман. Аммо мен бундай совғани қабул қила олмайман.
— Мен чин дилдан совға қиляпман, ахир, мен қавмбошиман–ку.
Тарик кулиб юборди. Бу ҳақиқат.
— Нима ҳам дердим, катта раҳмат. Янги Аҳдни мен диққат билан ўқиб чиқаман.
— Демак, сизнинг ўз китобингиз бўлиши керак. Кўп йиллар илгари мени қизиқтириб қўйгани сингари, китоб сизда ҳам катта қизиқиш уйғотади. Масалан, Исо бир неча бор Ўзи ва Парвардигор бир эканлигини таъкидлайди. Юҳанно баён этган Муқаддас Хушхабарда Исо шундай дейди: “Мен ва Отам — бирмиз” (Юҳанно 10:30); “Агар
Мени таниганингизда, Отамни ҳам таниган бўлар эдин‑
гизлар” (Юҳанно 8:19) ва “Мени кўрган одам Мени Юборганни кўрган бўлади” (Юҳанно 12:45). Исо Марта исмли аёлга шундай дейди: “Мен тирилиш ва ҳаётдирман. Менга ишонган одам ўлса ҳам яшайди. Кимда-ким Менга ишониб яшаса, то абад ўлмайди. Бунга ишонасизми? Марта Унга деди: “Ҳа, Раббим. Сен оламга келадиган Ма‑
сиҳ, Худонинг Ўғлисан, деб ишонаман” (Юҳанно 11:25–27).
— Исо ҳақиқатдан ҳам шундай деганми?
— Ҳа, У чиндан ҳам шундай деган ва бу жасорат! Юҳанно баён этган Муқаддас Хушхабарда айтилишича, ўша замоннинг яҳудий дин арбоблари шунчалик Унга қар‑
ши чиқдиларки, ҳатто Уни тошбўрон қилиб ўлдирмоқчи ҳам бўлдилар: “Шунда яҳудий дин арбоблари яна Исони тошбўрон қилмоқчи бўлиб, тош ота бошладилар. — Мен сизларга Отам номидан кўп хайрли ишлар кўрсатдим, уларнинг қайси бири учун Мени тошбўрон қилмоқчисизлар.

Сен одам бўла туриб Ўзингни Худо деяпсан! — дейишди” (Юҳаннно 10:31–33). Охир оқибатда дин арбоблари уни ўлимга маҳкум қилдилар. Расмий айблов сифатида улар Исони куфрликда айбладилар, яъни Исонинг “Мен Худо‑
нинг Ўғлиман” деган гапларини улар рад этдилар.
Акс ҳолда, бутун Яқин Шарқда Исо ҳақидаги хушха‑
бар нима сабабдан кенг тарқаларди? Матто баён этган Муқаддас Хушхабарда шундай дейилган: “Исо бутун Жа‑
лилани айланиб чиқди. У юртнинг ибодатхоналарида таълим бериб, Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Хуш‑
хабарни эълон қилиб, одамлардаги ҳар турли касаллик ва дармонсизликни шифолаб юрди. У ҳақдаги хабар бутун Сурияга ёйилди. Турли-туман дарду иллатлардан қийна‑
либ юрганлар, жинга чалинганлар, тутқаноқ ва шол ка‑
салига йўлиққанларнинг ҳаммасини Исонинг олдига кел‑
тиришар, У эса уларни соғайтирар эди. Жалила ва Ўнкент вилоятидан, Қуддусдан, Яҳудия ҳамда Ўрдуннинг нариги томонидаги юртлардан келган кўплаб халойиқ Унинг орқасидан эргашиб борди” (Матто 4:23–25). Шунингдек, ҳикоя қилинишича, Исо Худонинг севгиси ва уларнинг ҳаёти борасидаги Унинг мақсадларини билдириш ния‑
тида Ливанга ҳам келган экан.
— Ливанга? — Тарик қўлидаги вилкани қўйди. —
Айнан қаерига?
— Тир ва Сидўнга.
Тарик ҳайратини беркитишга ҳаракат қилди.
— Айнан қаерда ёзилганини менга кўрсатасизми? — сўради у. — Мен ўз кўзларим билан кўрмоқчиман. Мен бу ҳақда ҳеч қачон эшитмаганман.
— Албатта, — деди қавмбоши Нур. У оғзини сочиқ билан артди, ўрнидан турди ва Муқаддас Китобни олди. У Матто баён этган Муқаддас Хушхабарни очди.
— Мана, — деди у.
Тарик Муқаддас Ёзувни олиб, ўқий бошлади:
— “Исо у ердан чиқиб, Тир ва Сидўн юртига кетди”
(Матто 15:21).
Исо чиндан ҳам Марваннинг она шаҳри Сидўнда бўлган? Ушбу саволни Тарик оятни яна бир бор ўқиб чиқиб берди. Нима сабабдан буни у билмаган? Нега бу ҳақда унга ҳеч ким айтмаган?