Гувоҳ (Джош Мак-Дауэлл) 52 bob

52-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн

Далия ўйланиб қолди. Бир оздан кейин у истар-истамай рози бўлди.
— Ҳақиқатдан ҳам, бу ерда ҳеч қандай маъно йўқ.
Ҳеч ким бундан маъно тополмайди.
— Исонинг танаси–чи? — деб сўради отаси. — Исонинг ўлганлар орасидан қайта туғилгани ҳақида‑
ги баёнотнинг нотўғрилигини исботлаб, шу билан бир
қаторда, масиҳийликка барҳам бериш учун унинг душ‑
манларига Исонинг танасини олиб келиб бериш керак эди, холос. Лекин улар бунинг уддасидан чиқа олмадилар.
— Нега? — сўради Тарик.
— Чунки ҳеч ким уни топа олмади, — деб жавоб берди қавмбоши Нур. — Кимдир танани ҳаворийлар ўғирлашган деб таъкидлаган. Лекин биз Масиҳни қайта туғилгунча бўлган ҳаётини ўрганганимиз сари, бунинг мумкин эмаслигига шунчалик амин бўламиз. Улардан ҳеч ким бу учун етарли даражада мард эмасди. Бундан ташқари, қабрни римлик аскарлар қўриқлашарди. Чун‑
ки маҳбуснинг йўқотилиши, ҳаттоки мурдаси ҳам, улар учун ўлим жазоси эканини англатарди. Лекин барибир Исонинг танаси ғойиб бўлди. Қуддусдагилар ҳам, ҳатто‑
ки Исонинг ашаддий душманлари ҳам Унинг танаси
ғойиб бўлганини билишарди.
— Унинг танасини бошқа кимдир ўғирлаши мумкин эмасми? — сўради Тарик.
— Римлик аскарлар олдидан ҳеч ким ўта олмасди, — жавоб берди қавмбоши. — Бу кимга ҳам керак эди? Яҳу‑

дия раҳнамоларига ҳам, чунки одамлар Исо ўлганлар ора‑
сидан тирилди деган фикр уларга умуман керак эмасди.
Исо ўлимидан уч кундан кейин ўликдан тирилиши ҳақи‑
да айтиб кетган эди, фақат шунинг учунгина улар рим‑
ликлардан қабрни қўриқлашларини сўрашганди.
— Шунга кўра, сиз бу ҳақда кўп ўйланган кўринасиз, жаноб, — деди Тарик.
— Ҳа, мен тарихий ва археологик ҳужжатларни узоқ вақт ичида ўрганиб чиққанман. Шундан кейингина мен Исонинг издоши бўлдим, — мен далилларни ўрганиб чи‑
қиб, ўзим учун хулоса чиқариб олдим. Исо нафақат яхши одам бўлган. У яна оддий дурадгор ҳам эмас. У Ўзини ким деб айтган бўлса, худди шундай бўлган: “Мен йўл, ҳақиқат ва ҳаётдирман. Менсиз ҳеч ким Отанинг олди‑
га боролмайди” (Юҳ. 14:6).
— Гуноҳларни кечирувчи ягона йўл — бу Исо эканли‑
гига сиз аминсиз, шундайми?
— Ҳа, мен бунга аминман.
— Осмонга бўлган ягона йўл ҳамми?
— Ҳа, худди шундай.
Тарик ўйланиб қолди. Қадимги Бутрус шаҳри унинг кўз олдида намоён бўлди. Унинг онгида қилган гуноҳла‑
ри қийнарди. Гуноҳларнинг рўйхати борган сари узунла‑
шиб кетаверди. Уларнинг энг асосийси ёлғон эди, лекин бошқа тур гуноҳлар ҳам кам эмас.
Тарик “Сўнгги ҳукм” деб номланган папирус қоғози‑
га ёзилган расм тасвирини кўз олдига келтирди. Унинг
юраги патдан енгил эмас. Яъни, агар у бугун ўладиган бўлса (бу ҳодисадан Худонинг Ўзи асрасин), жаннат эшиклари унга ёпиқ бўлади. У тўғридан-тўғри дўзахга тушади. Бу ўй уни қўрқувга солди.
Нажот — Исодами? Унинг Ўзи Йўл, Ҳақиқат ва Ҳаёт‑
ми? У — жаннатга бўлган ягона йўл? Қавмбоши Нур‑
нинг айтишича, Ҳақиқат — бу Исо, Унинг ҳамма гаплари
251
ҳақиқат. У ҳаётни ва одамни ҳам ўзгартириши мумкин. Лекин барибир…
У ўйламай туриб, шу саволни овоз чиқариб айтди. Қавмбоши Нур унга қараб савол берди:
— Нима барибир? Тарик, сиз нима ҳақида ўйлаяпсиз?
— Агар Муқаддас Китоб ҳам, Янги Аҳд ҳам кейин‑
роқ ўзгартирилган бўлса–чи?
Бу савол Нур хонимни ҳижолатга қўйди:
— Муқаддас Китоб? Ўзгартирилган?
— Ахир кўпчилик шундай дейишяпти.
— Ҳатто буни минг марта гапирганда ҳам, — деб жа‑
воб берди қавмбоши Нур, — рост бўлиб қолмайди. Бу гапни гапираётганлар — Масиҳ ва масиҳийликнинг душманларидир. Тарик, менга айтинг–чи, қачон ва ким томондан ўзгартирилган?
— Қачон?
— Ҳа. Муқаддас Китоб қачон ўзгартирилган бўли‑
ши мумкин?
— Қачон хоҳласа.
— Йўқ. Муқаддас Китоб қўлёзма ҳолида анча вақт‑
дан бери бор ва бу қўлёзмаларни хоҳлаган одам кўриши мумкин. Келинг, биз ҳозир Янги Аҳд ҳақида суҳбатлаша‑
миз. У I асрдан бери мавжуд.
— Ҳа.
— Ўша пайтда ўзгартиришнинг иложиси йўқ эди, чун‑
ки Исонинг замондошлари ҳали ҳаёт эдилар, улар во‑
қеаларнинг ўзгартирилишига йўл қўймасдилар. Шундан кейин қўлёзмалар тарқалиб кетди ва фақат ҳаммасини қай‑
та йиғиб олгандагина ўзгартиришни қилиш мумкин. Бу‑
нинг эса иложиси йўқ эди, чунки қўлёзмалар жуда ҳам кўп бўлган.
— Тушунаман.
— Энди иккинчи савол: ким томондан? Матнларни
ким ўзгартириши мумкин? Яҳудийларми ёки масиҳийлар‑

ми? Яҳудийлар Масиҳни қабул қилмаганлар. Улар Исони ва Унинг гапларини рад қилишган. Улар Янги Аҳдни ҳо‑
зирдагидек, яъни Масиҳ ва масиҳийларни улуғловчи
асар сифатида ҳеч қачон ўзгартира олмасдилар.
Ўйланиб туриб, Тарик уларнинг суҳбатини тингла‑
шаётган Далия билан унинг онасига қараб деди:
— Унда бу ишни масиҳийлар қилган бўлишлари мум‑
кин. Улар ўзларининг фойдасига Янги Аҳдни ўзгартир‑
ган бўлишлари ҳам мумкин.
— Агар улар бунга ҳаракат қилганларида ҳам, яҳудийлар шовқин-сурон кўтаришарди. Улар эса бунга йўл қўймасдилар. Сиз қандай деб ўйлайсиз?
— Сиз ҳақсиз, — рози бўлиб жавоб берди Тарик. — Бунинг сира ҳам иложиси йўқ.
— Худога шукр, — деди жилмайиб қавмбоши Нур. — Демак, бу Худонинг сўзи ва Худо Ўзининг Муқаддас Кито‑
бини одамзоднинг фитналаридан ҳимоя қила олади. “Ким‑
да-ким бу китобда башорат қилиб айтилган сўзлардан
бирор нарсани олиб ташласа, Худо уни бу китобда ёзил‑
ган ҳаёт дарахтидан ва муқаддас шаҳардан маҳрум қи‑
лади” (Ваҳий 22:19) — шундай дейилган. Ким китобни ўзгартиришга журъат қила олади? Исо деди: “Осмону ер
ўтиб кетади, аммо Менинг сўзларим ҳеч қачон ўтиб кет‑
майди” (Мат. 24:35).
Қавмбоши Нур унинг ёнида елкасидан қучоқлаб ўти‑
рарди.
—Ўғлим, кўриб турибманки, булар ҳақида жиддий ўйланиб қолганга ўхшайсиз?
— Ҳа, жаноб.
Қамбоши Нур бир оз жим тургач, сўради:
— Сиз Масиҳнинг издоши бўлишни ва гуноҳларин‑
гиз кечирилганини ишонч билан айта оласизми? Жан‑
натда абадий Худонинг Ўзи билан бирга бўлишга–чи, ишо‑
насизми?

Тарикнинг юраги тез уриб кетди. Рами ва Далия қан‑
дай йўл тутишларини у билмасди. Лекин у шунга амин эди‑
ки, Исо унга Худонинг оиласига киришни таклиф қиляпти.
— Ҳа, жаноб. Мен буни жуда хоҳлардим. Лекин қан‑
дай амалга ошириш мумкин?
— Исо деди: “Мана, Мен эшик олдида туриб, тақиллатяпман. Кимда-ким овозимни эшитиб эшикни оч‑
са, Мен унинг ёнига кираман; Мен у билан, у Мен билан
кечки овқатни баҳам кўрамиз” (Ваҳ. 3:20).
— Бу ҳақиқатдан ҳам шундайми? — сўради Тарик.
— Ҳа, шундай, — деди Нур — Сиз ҳозироқ Исо Масиҳ‑
ни шахсан ўзингизнинг Нажоткорингиз ва Худоингиз қи‑
либ қабул қилишингиз мумкин.
— У менинг ҳаётимга қандай кириб келади?
— Эътиқод ва ибодат орқали. Ибодат — бу Худога мурожаатдир. Худо сизнинг юрагингизни ва унда нима бўлаётганини билади. У учун сўзлар эмас, юрагингиздаги истак муҳимроқ. Мен Исонинг издоши бўлганимда Унга қуйидагича ибодат қилганман:
“Исо, Сен менга кераксан. Менинг гуноҳларимни деб хочда ўлганинг учун Сендан миннатдорман. Мен юрагим‑
нинг эшигини очаман ва Сени ўзимнинг Нажоткорим, Ху‑
доим сифатида қабул қиламан. Менинг гуноҳларимни ке‑
чириб, абадий ҳаёт бераётганинг учун Сендан миннатдор‑
ман. Менинг ҳаётимни йўлга сол. Мени қандай бўлишим‑
ни Сен истаётган бўлсанг, шундай қил”.
Бундай ибодат сизнинг ҳис-туйғуларингизни акс эт‑
тирадими, Тарик?
— Ҳа, жаноб, — деб жавоб берди Тарик ва Далияга назари тушмаслиги учун кўзларини олиб қочди.
Далия нималарни ўйлаётганидан унинг хабари йўқ
эди. У фақат биттагина нарсага ишонарди, шу ондан бошлаб уларнинг муносабатлари тубдан ўзгаради. У Далия билан унинг оиласига бор гапни айтади. Лекин бундан кейин Да‑

лия у ҳақда ўйлашни, уни севишни ва ўзлари орзу қил‑
ганларидек унга турмушга чиқишни олдингидек хоҳлар‑
микан? Ўзининг Масиҳ ортидан бориш қарори эвазига ўз севгисини қурбон қилмасмикан? “Бўлиши мумкин”, деб ўйлади Тарик. У бунинг эвазига шундай товон тўлаш‑
га тайёрми? Исо эса бундан ҳам катта товон тўлаган: У Тарикка нажот бериш учун ўзини қурбон қилган. Исо — олам Худоси. У оламни қутқариш учун самоларни тарк этиб ерга тушди. Унга имон келтирганларни, шу жумла‑
дан, Тарик ва бошқаларни абадий лаьнатдан қутқарга‑
ни келди. Ҳозир Масиҳ унинг юраги остонасида туриб, унинг эшигини тақиллатяпти. Тарик қарор қабул қилиб, Унга миннатдорчилик билан жавоб бериши керак. Исо уни чақирмоқда, тўланган товонга қарамай Тарик Унинг орти‑
дан боришни истайди. У бунга эришади.
— Сиз бу қарорнинг жиддийлигини англаяпсиз‑
ми? — сўради қавмбоши Нур. — Уни енгилтаклик би‑
лан қабул қилмаслик керак. Худо сизни кечиради, нажот беради, янги, тоза юракни ва янги ҳаётни сизга бахш этади. Бу ишда фақат самимий бўлиш лозим. Ўзингизнинг олдинги диний қарашларингиздан воз кечишга тайёр ту‑
риб, Масиҳнинг издоши бўлишга ўзингизни бахшида этишингиз керак.
— Албатта, жаноб, мен буни тушунаман.
— Сиз Исо Масиҳнинг хочда ўлганига ишонасизми?
— Ишонаман.
— Сиз Исо Худо эканлигини ва У сизнинг ҳаётингиз‑
нинг ҳокими эканлигини тан оласизми? Сиз Уни ҳар доим севишга ва Унга чин юракдан, қалбдан, ақл билан ва бор кучингиз билан хизмат қилишга тайёрмисиз?
— Ҳа, жаноб. Мен тайёрман. Менга Худонинг ёрдами керак бўлади, — мен Исо Масиҳга маълум бўлган ҳаётни кечиролмайман. Агар У мени қабул қилса, мен Унинг ортидан боришни истайман.
Тарик ҳақиқатдан ҳам ҳаётда шуни истарди, у шуни ҳис қиларди.
Тўсатдан Далия қуйидаги гапларни айтди:
— Мен ҳам Исонинг ортидан боришни хоҳлайман,
ота, бу сафар чиндан ҳам.