Гувоҳ (Джош Мак-Дауэлл) 54 bob

54-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн

— Далия, мени эшитяпсанми? — деб қайта пичирлади Марван ва чўнтагидан рўмолчасини олиб, оёғини боғлади.
Марван Далиянинг қўрқиб кетган кўзларига қаради. Ниҳоят, у жароҳатдан кўзларини олиб унга қаради ва бошини силкитди.
— Яхши, менга диққат билан қулоқ сол, — деб тез гапирди у. — Улар мени излаб келишди, сен ва сенинг оиланг уларни қизиқтирмайсизлар. Лекин сен мени ҳимоя қиламан деб, нимадир қиладиган бўлсанг, улар ўйламай туриб сени ҳам ўлдиришади. Улар — қотил. Улар аёллар‑
ни, болаларни ўлдирганлар, Монте-Карлодан Касаблан‑
кагача уларнинг ортидан қонли из бирга келяпти. Мен уларнинг найрангларини билиб олиб, уларга тўсқинлик қи‑
лишга ҳаракат қилдим. Мана энди улар менинг ҳаётимга нуқта қўйиш учун келдилар. Мени эшитяпсанми?
Қўрқувдан қалтираб, Далия яна бошини силкитди.
— Қолганини сенга кейин айтиб бераман, ҳозир эса мен қочишим керак. Уларни сизлардан олиб кетишим лозим, ёки…
— Йўқ, — деб Далия унинг қўлидан янаям маҳкам уш‑
лаб олди. — Биз дадам билан…
Автоматнинг навбатдаги овози унинг гапини бўлди.
Гаплашишга вақт йўқ эди. Ё ҳозир, ёки бўлмаса ҳеч қачон. Марван Далияни ўзига тортиб уни ўпди, кейин йўлак бўйлаб чапга қараб судралди. Ортидан эса отишмалар‑
нинг янгиси ва Далия билан онасининг қичқириқлари эши‑
тилди.

У Худодан Нур оиласини ҳимоя қилишини сўраб, қис‑
қа ибодатни айтди, сўнг сакраб-сакраб тошли зинапоядан югурди. Кейин эса театр устидаги тоғлардан ўйилган мақбаралардан бирининг кичкина чуқурлигига шўнғиди. Бир неча тарафдан отилган ўқ овозлари бўйича Мар‑
ван уларнинг камида тўртта эканликларини аниқлади. Ле‑
кин улар кўпроқ бўлишлари ҳам мумкин, балки улар‑
нинг ёнига ёрдамчи кучлар ҳам келгандир.
Мақбара қоронғи эди, у тепаликда жойлашганлиги сабабли Марванга отишма жойини кўришига имкон яратди. У Нур оиласининг йўлак бўйича ўнгга қараб юриб кетаётганларини кўриб, тез орада улар хавфсиз жойда бўлишларига умид қилди. Лекин шундан кейин улар Нур оиласини ҳам ўлдиришлари мумкинлигини Марван жуда яхши тушунарди. Гувоҳларни йўқотиш учун Лемье ва Годдар худди Рания билан унинг дугонасини ўлдирганла‑
ри каби шу ишни қилардилар.
Ва у бу ердан туриб бир неча одамнинг қўлида автомат ушлаб театр томон югуришаётганини кўрди. Уларнинг қисқа навбатлари ҳисобига Марван жойида қолишига мажбур эди. Улар жуда тез яқинлашиб келар‑
дилар.
Марван чиқиш жойини қидириб атрофга қаради. Чапга қараган йўл ёпиқ эди. Лекин ўнг тарафда у ёруғлик тушиб турган кичкина шахтани кўриб қолди. Оёғидаги оғриқ эса борган сари кучайиб борарди, лекин у ёруғлик томон судралди ва бошқа мақбараларга йўналтирувчи кичик жойга борадиган чиқувчи йўлни пайқади.
Яқинлашиб келаётган қадам товушларини эшитиб, Марван йўлак бўйича тез ва оҳиста юрди. Лекин битта нотўғри ҳаракат қиладиган бўлса, 20 метр баландликдан пастга, тошларнинг устига тушарди. Икки минг йил ичидан қумли бурғилар сўқмоқларнинг юзаларини умуман силлиқлаб ташлаганди.

Лекин Марван кейинги ғорга етиб келди, нафасини ростлаб, тинчланиб олиш учун ерга ўтирди. Унинг қоронғу ғорда ўтиргани яхши бўлди, унга ким яқинлашиб келаётганини кўра оларди. У пастда нима бўлаётганини кўриб турарди ва даранинг қарама-қарши тарафида жойлашган ғорни ўраб олган уч кишини кўрди. Шу тарафи ёмон эдики, у яна қанча чидай олишини билмасди.
— Марван Аккад, сиз қуршовга олиндингиз! — деган акс-садо қадимги шаҳар бўйлаб эшитилди. — Сиз одам ўлдирганликда айбланяпсиз! Қўлларингиз кўтарилган ҳол‑
да секин чиқинг, сизга зиён келтирмаймиз!
Марван бу овозни таниди. У Лемье эди. Франция полициясининг таниқли инспектори Монте-Карлодаги қотилликдан сўнг турли каналларда бир неча бор интервью берган, унинг мижғов, каттазанг овози Марваннинг хотирасида муҳрланганди. Лекин Лемьега таслим бўлмоқ‑
чи эмас. Таслим бўлиш — тўғридан-тўғри ўлимга олиб бо‑
риши шак-шубҳасиздир.
Қоронғуликда ўтириб, у чўнтагидан телефон қидира бошлади. Балки, у Рамига қўнғироқ қила олар. Шу пайтда укасининг унга ёрдам бериши даргумон, ҳеч бўлмаганда ҳозир нима бўлиши ҳақида унга хабар бериш мумкин. Лекин телефон йўқ эди, у телефонини Нурлар оиласининг квартирасида, чемоданида қолдиргани эсига тушди. Қандай қилиб бундай аҳмоқ бўлиш мумкин? — деб ўзини койиди.
Телефон ўрнига Марван марихуанали бир нечта сигарет ва гугуртни топди. У бошини чайқади — уларнинг бири хил кўриниши унда ёқимсизлик ҳиссини уйғотди. Исо унинг ҳаётини бундай ўзгартириш ҳақида тахмин қила оларми‑
ди? У бунинг сабабини топа олмасди, лекин ҳозир энди бунинг аҳамияти йўқ, деб ўйлади Марван. У тез орада Исо би‑
лан юзма-юз кўришади, Ундан ҳамма нарсани сўраб олади.
Марван сигаретни ташлади, гугуртни ёқиб, ғорнинг ичига секин-аста кира бошлади. У пепси-коланинг бўш

идиши ва қандларнинг қоғозини кўриб қолди. Балки, бо‑
лалар ўзларининг ўйинлари учун шу ғордан фойдалан‑
гандирлар. Гугурт аста-секин ўчиб, унинг бармоқларини куйдирди.
— Марван Аккад, бу охирги огоҳлантириш! — деб яна бақирди Лемье. Лекин бу сафар унинг овози яқин масофа‑
дан эшитилди. Француз энди пастдаги театрда эмас, бал‑
ки мақбараларнинг бирида эди. — Ҳозироқ чиқинг, агар ҳозир чиқмасангиз, сиз ўлдириласиз. Сизнинг бошқа ило‑
жингиз йўқ. Мен сизга ўн сония вақт бераман.
Марван дўқ-пўписага эътибор бермади.
— Ўн… тўққиз… саккиз…
Марван яна битта гугуртни ёқиб, ғорни кўздан кечи‑
ришни давом эттирди.
— Етти… олти…
Лемье ҳақ. Бошқа иложи йўқ. Ортиқча вақт ҳам йўқ.
— Беш… тўрт…
Марван гугуртни ўчириб, ғорнинг кириш жойида тур‑
ган катта тошга ўтирди ва кучли оғриқдан тишини ти‑
шига қўйди. Нима юз бериши борасида у ўйламасди ҳам. Лекин у жангсиз таслим бўлмасликка ўзига-ўзи қарор қилди.