56-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн
— Мен ниманики билсам, укамга ҳам шу нарсалар аён, — деди Марван. — Биз сиз билан гаплашиб турганимизда укамнинг одамлари Бразилияда Клодетт Рэмзини қидиришяпти. Агар уни топишса, сиз ўлдим деяверинг.
— Сизнинг укангиз қамоқда, — деди Лемье. — Клодетт эса ишончли жойга яширинган. Умуман олганда, жаноб Аккад мен эмас, сиз ўлдим деяверинг.
— Мен бундай деб ўйламайман…
— Бас қилинг! Етар! Мен сизни эшитиб бўлдим, Мар‑
ван Аккад. Энди эса бошингизни пастга, қўлингизни ор‑
қага қилинг!
— Йўқ, — деди Марван.
— Айтганимни бажаринг! — деб буйруқ берди Лемье.
— Сиз мени отиб ташлайсизми? Йўқ, инспектор.
Жаҳли чиққан Лемье одамларидан бирига ишора қил‑
ди. У одам эса Марваннинг биқини ва бошига бир неча мар‑
та тепди, кейин эса уни юзини ерга қаратиб ётқизди. Мар‑
ван оғриқдан инграб юборди. У зўрға нафас оларди. Мар‑
ван ибодат қилмоқчи бўлди. У воқеанинг якун топгани‑
ни биларди, аммо у бир сўз ҳам айта олмади.
Лемье яқинлашди ва унинг қаршисида туриб, тўппон‑
чани энсасига тиради.
— Хайр, Марван Аккад, — деди у. — Дўзахда кў‑
ришгунча.
Марван бошини ўгирди. У Лемьени ҳозироқ тўппон‑
ча тепкисини босмоқчи эканлигини кўриб урарди.
56
270
Лекин Лемье шу онда шовқин–суронни эшитди, кучли шамол чангни кўтариб юборди. Ҳамма орқага қараб ўги‑
рилди — тоғ устида вертолет турарди, унинг ичида Год‑
дар билан Рами Аккад бор эдилар.
— Тўппончани ташланг, инспектор Лемье! — деб гапирди Годдар радиокарнай орқали. — Ҳаммангиз қу‑
ролларни ташланглар! Менга ҳаммаси аён, инспектор. Менинг одамларим Сан-Паулада Клодетт Рэмзини уш‑
ладилар, у ҳаммасини тан олди. Сизнинг товламачилик ва қотилликдаги ролингиз бизга аён бўлди. Сизни Марван Аккадга туҳмат қилмоқчи бўлганингизни ҳам биламиз. Баллистик экспертизанинг жавобига кўра, сиз Касаблан‑
када Рания Фаваз ва унинг дугонасини ўлдиргансиз. Ҳаммаси тугади, инспектор. Қуролни туширинг, ҳеч ким‑
га зиён тегмайди.
Лемьенинг одамлари қуролларни ерга ташлаб, қўллари‑
ни кўтардилар. Аммо Леьме бўйсунмади. У чангдан кўз‑
ларини ҳимоя қилмоқчи бўлди, Годдар қуролни ташлаш‑
ни буюрганда у вертолётга қарата ўқ узди.
Учувчи ўқдан қочиб, вертолётни чапга, ўнгга, сўнгра юқорига кўтарди. Лекин Лемье обоймада ўқ қолгунча отишни давом эттирди. Ўқлардан биттаси шамолдан ҳимоя қилувчи ойнага тегди, натижада вертолёт баландлиги‑
ни йўқота бошлади. Лекин уддабурон учувчи вертолёт‑
ни ўнглаб олди ва у яна кўтарилди.
Марванда яна битта имкон пайдо бўлди. У ўзининг оғ‑
риғини ҳам унутди. У Далия, унинг оиласи ва ёрдамга етиб келган укаси ҳақида ўйларди.
Марван ўрнидан сакраб туриб, Лемьега ташланди.
Унинг қўлидаги тўппонча учиб, тошга урилди ва тоғдан пастга қараб тушиб кетди. Марван Лемьенинг қорни ва юзига зарба берди. Лекин Лемье кучини йиғиб, Марваннинг тиззасига тепди. Оғриқдан Марван йиқилиб тушди. Шу пайтда Лемье Марваннинг устига ташланиб, унинг томоғи‑
271
ни ушлаб бўға бошлади. Ҳар сония ичида Марван ҳаёт‑
ни тарк этаётганини сезиб турарди.
Лемьенинг қўл остидагилардан бири ўзининг тўп‑
пончасига қараб чўзилди, аммо уч марта ўқ овози эши‑
тилгандан сўнг ерга чўзилиб олди. Лемье ўқ овозларига ҳайрон қолиб, ким отаётганлигини билиш учун орқасига қаради. Марван ҳам қаради. Вертолётдан туриб Годдар от‑
ганди, у ўзининг қуролини Лемьенинг бошига қарата пой‑
лади.
Лемьенинг чалғиб қолганидан фойдаланиб, Марван соғ оёғи билан французнинг чотига тепди ва унинг қўллари‑
дан халос бўлди. Вазият ўзгарди. Марван Лемьени юзи билан пастга қаратиб ўгирди ва Ливандаги ҳарбий мактаб‑
да ўргатишгандай, тиззаси билан унинг белини эзди. Ле‑
мье қимирлаёлмай қолди. Энди эса у Марваннинг қўли‑
да, шу қўллар Лемьенинг бўйнини бўғарди.
Марван бўғишни сусайтирмади. Лемье нафас олмоқ‑
чи эди, лекин қила олмади. Унинг юзи олдин қизарди, сўнг‑
ра кўкариб кетганида ҳам Марван уни қўйиб юбормади.
— Марван, илтимос, ундай қилманг!
У ҳайратланиб қаради. Бу овоз Далияники эди.
У Марваннинг ёнига секин юриб келди, кўзлари эса ёшга тўлганди.
— Марван, илтимос, бу нотўғри иш, — деди Далия.
Вертолёт қўнди. Рами биринчи бўлиб ундан сакраб тушди ва улар томон югурди. Бир неч вақтдан сўнг қавмбо‑
ши Нур билан Нур хоним ҳам пайдо бўлишди.
Бу вақтда Годдар Лемьенинг одамига қўлкишанни со‑
либ, уни вертолётга ўтказди. Энди Годдар Марваннинг
ёнига келди.
— Мен сизга шуни ишонтириб айтаманки, жаноб Аккад, бу одам энди бутун умрини қамоқда ўтказади, — деди Годдар. — Фақат бу учун эмас, балки барча жиноятлари учун ҳам. Мен буни амалга ошираман деб сўз бераман.
Марваннинг юраги кўкрагидан чиқиб кетай деб урар‑
ди. Унинг қўллари ҳали ҳам Лемьенинг бўйнини сиқиб турар ва Лемье ҳушини йўқотай деб турганди. Марван укасига, Нур оиласига, кейин эса Далиянинг кўзларига қаради. Далия жим турарди, лекин унинг кўзлари тўғри йўл тутиш ҳақида ўтинарди.
У шундай қилди.
У қўлларини бўшатиб, ўрнидан турди ва Лемьени Годдарга топширди.
Марван энди кўп нарсани ўрганиши ва кўп нарса‑
ларни унутиши керак эди. У Далияга, унинг оиласи ва Ра‑
мига кўп нарса айтиши керак, улар ҳам унга кўп нарса‑
ларни айтишлари лозим. Энг асосийси, қавмбоши Нур ҳақлигини Марван тушунди. Энди эса у умуман янги одам, ҳаёти ҳам янги, у илгари одимлайверади, холос. Марван даҳшатли қотилликлар гувоҳи бўлган. Энди эса — у буюк севги, Нажоткори Исо Масиҳ севгисининг гувоҳи эди.
Марван Аккад келажакда уни нима кутаётгани‑
ни билмасди. У Исо ортидан қандай қилиб боришни ва Да‑
лияни қандай севишни билмасди. Лекин у битта нарса‑
ни аниқ билади: шу ишларни у ҳозироқ бошлайди.
Guvoh 56-bob D-McDowell. Kitob O'zbek tilidagi yaxshi Audiokitob Online
